موارد و مقدار مصرف:
این دارو در درمان آرتریت روماتوییدی که به سالیسیلاتها و ترکیبات گلوکوکورتیکوییدها جواب نمی دهند به کار برده می شود و از پیشرفت ضایعات جلوگیری می کند.
موارد منع مصرف و احتیاط:
در صورت سابقه ابتلای به آپلازی مغز استخوان، درماتیت فلسی، آنتروکولیت نکروز دهنده، مشکلات خونی و فیبروز ریوی نباید مصرف شود.
عوارض جانبی:
استفاده همزمان با داروهای کاهنده فعالیت مغز استخوان و داروهای سمی برای کبد احتمال مسمومیت با این دارو را بالا می برد. مصرف همزمان پنی سیلامین با ترکیبات حاوی طلا ممکن است خطر بروز عوارض شدید خونی یا کلیوی را افرایش دهد.
هشدار:
در صورت سابقه ابتلای به آپلازی مغز استخوان، درماتیت فلسی، آنتروکولیت نکروز دهنده، مشکلات خونی و فیبروز ریوی نباید مصرف شود.
تداخل دارویی:
۱- دوره درمان را کامل نمایند. زیرا اثر دارو گاهی اوقات دیررس می باشد.
۲- احتمال تشدید درد مفاصل پس از تزریق دارو وجود دارد.
مکانیسم اثر:
مکانیسم اثر این دارو کاملا مشخص نیست ولی احتمالا با مهار کردن سیستم های حاوی گروه سولفیدریل باعث کاهش فعالیت آنزیمی و کاهش فعالیت فاگوسیتیک ماکروفاژها می گردد.
نکات قابل توصیه به بیمار:
بزرگسالان: شروع درمان با ۱۰ میلی گرم در هفته اول ،۲۵ میلی گرم هفته دوم و سپس ۲۵-۵۰ میلی گرم یک بار در هفته تزریق عضلانی می شود تا پاسخ مطلوب حاصل شده یا علایم مسمومیت بروز نماید. در هر صورت مقدار مصرف از ۸۰۰۰ میلی گرم تا ۱ گرم تجاوز نکند به عنوان مقدار مصرف نگهدارنده ۲۵-۵۰ میلی گرم هر دو هفته یک بار به مدت ۲-۲۰ هفته و سپس ۲۵-۵۰ میلی گرم هر سه یا چهار هفته یک بار تزریق عضلانی می شود.
کودکان: در کودکان با سن بیشتر از ۶ سال ابتدا ۱۰ میلی گرم هفته اول و سپس ۱ mg/kg(حداکثر تا ۵ میلی گرم در هر نوبت مصرف) تزریق عضلانی می شود. فواصل مصرف در کودکان مانند بزرگسالان هست.
فارماکوکینتیک:
اتصال آن به پروتیین های پلاسما زیاد است. اثر دارو حداقل بعد از ۶-۸ هفته ظاهر می شود. حدود ۶۰-۹۰ درصد دارو به آهستگی از طریق کلیه و ۱۰-۴۰ درصد آن از طریق مدفوع و از طریق ترشحات صفراوی دفع می شود.
اشکال دارویی:
Injection:(10 mg, 20 mg, 50 mg)/0.5ml
