موارد و مقدار مصرف:
القا بیهوشی عمومی بویژه برای جراحی و کارهای تشخیصی کوتاه مدت که نیاز به شل کننده عضلانی نداشته باشد. به همراه بیهوش کننده‌های دیگر یا داروهای با قدرت پایین مانند اکسید نیترو.
بزرگسالان و کودکان: mg/kg 4-1 وریدی در مدت ۶۰ ثانیه. جهت نگه داشتن بیهوشی mg/kg 13-5/6 عضلانی، با افزایش مقدار نصف دوز شروع، قابل تکرار کردن می‌باشد.
موارد منع مصرف و احتیاط:
موارد منع مصرف: حساسیت به دارو، بیماران قلبی ـ عروقی، آنهایی که افزایش ناگهانی فشار برایشان مضر باشد.
موارد احتیاط: بیمارانی که فشار CSF در آنها بالا باشد، مصرف کنندگان الکل به صورت مزمن و آنهایی که مسمومیت ناگهانی با الکل پیدا کرده‌اند.
تداخل دارویی:
در صورت مصرف همزمان با باربیتوراتها و اپیوئیدها می‌تواند زمان ریکاوری را طولانی کند. بیمار به دقت مونیتور شود.
مصرف همزمان با انفلوران و هالوتان می‌تواند دپرسیون میوکارد، برادیکاردی و افت فشارخون ایجاد کند. از استفاده توام پرهیز شود.
استفاده همزمان با شل کننده‌های عضلانی غیر دپولاریزان، اثرات عصبی ـ عضلانی را افزایش داده و دپرسیون تنفسی را طولانی می‌کند. بیمار به دقت مونیتور شود.
استفاده همزمان با هورمونهای تیروئیدی، افزایش فشارخون و تاکیکاردی ایجاد می‌کند. بیمار به دقت مونیتور شود.
مکانیسم اثر:
اثر بیهوش کننده: کتامین حس جدا شدن از محیط را از طریق عملکرد مستقیم بر کورتکس و سیستم لیمبیک القا می‌کند.
فارماکوکینتیک:
جذب: به سرعت و خوب جذب می‌شود.
پخش: به سرعت وارد سیستم اعصاب مرکزی می‌شود.
متابولیسم: در کبد به یک متابولیت فعال با یک سوم قدرت داروی تزریقی اولیه تبدیل می‌شود.
دفع: از راه ادرار دفع می‌شود.
اشکال دارویی:
Injection: 50 mg/ml, 10 ml
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندی فارماکولوژیک: بیهوش کننده.
طبقه‌بندی درمانی: بیهوش کننده.
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده C
ملاحظات اختصاصی:
۱- به علت اثر کتامین بر فشارخون، این دارو به عنوان یک ترکیب القا کننده و نگه دارنده فشارخون در بیماران هیپوولمیک شناخته شده است.
۲- مخلوط باربیتوراتها و کتامین در یک سرنگ ناسازگار هستند.
۳- برای تزریق مستقیم، غلظت ۱۰۰ میلی‌گرم/ میلی لیتر با حجم مساوی از آب استریل برای تزریق، محلول نرمال‌سالین، یا دکستروز ۵% رقیق شود. جهت انفوزیون وریدی، یک محلول mg/ml1 با اضافه کردن ۵ میلی لیتر از ویال mg/ml ۱۰۰ به ۵۰۰ سی‌سی از محلول قندی ۵% یا نرمال‌سالین تهیه کنید.
۴- در مدت القا بیهوشی و ریکاوری، تحریکات کلامی، بینایی و حسی را در حداقل مقدار نگه دارید.
۵- اثرات جانبی جدا شدن از محیط و هالوسیناسیون منجر به سوء مصرف دارو می‌شود.
۶- در بیماران مبتلا به هیپرتانسیون یا نارسایی قلبی جبران نشده، عملکرد قلبی به صورت مرتب مونیتور شود.
۷- به علت القا سریع بیهوشی، بیماران نیاز به حمایت فیزیکی دارند. علائم حیاتی قبل از جراحی مونیتور شود. مدت کوتاهی پس از تزریق فشارخون شروع به افزایش می‌کند. در ۱۰ تا ۵۰ ? بالای سطح قبل از بیهوشی به پیک رسیده و در مدت ۱۵ دقیقه به سطح پایه باز می‌گردد. علائم کلینیکی افزایش دوز شامل دپرسیون تنفسی می‌باشد.
۸- واکنشهایی مانند رویا، دیدن تصاویر، هالوسیناسیون و دلیریوم در ۱۲? بیماران و تا ۲۴ ساعت پس از جراحی اتفاق می‌افتد. این واکنشها با استفاده از دوزاژ کمتر کتامین با دیازپام وریدی کمتر شده و با استفاده از باربیتوراتهای کوتاه یا خیلی کوتاه اثر درمان می‌شود.
۹- این واکنشها در بیماران جوانتر از ۱۵ سال یا مسن تر از ۶۵ سال و هنگامی که دارو عضلانی تزریق می‌شود، کمتر اتفاق می‌افتد.
نکات قابل توصیه به بیمار:
از انجام کارهای پر خطر تا ۲۴ ساعت پس از بیهوشی خودداری کنید.
مصرف در کودکان: استفاده از آن در جراحیهای کوچک، اعمال تشخیصی و کارهای تکراری که در آن از ترکیبات ضد درد استفاده می‌شود مانند تعویض پانسمان سوختگی بی خطر می‌باشد.
مصرف در سالمندان: در بیماران سالمند مشکوک به سکته مغزی، هیپرتانسیون یا بیماری قلبی با احتیاط مصرف شود.
عوارض جانبی:
اعصاب مرکزی: گیجی، حالات رویاگونه، برانگیختگی، هالوسیناسیون، رفتارهای غیرمنطقی، اختلالات روانی، حرکات تونیک ـ کلونیک.
قلبی ـ عروقی: زیادی شدید فشارخون، کمی فشارخون، آریتمی، تاکیکاردی.
گوش، چشم، حلق، بینی: دوبینی، اسپاسم لارنژ، نیستاگموس.
دستگاه گوارش: ترشح زیاد بزاق، بی اشتهایی خفیف، تهوع، استفراغ.
تنفسی: آپنه، دپرسیون تنفسی
پوست: راشهای شبه سرخک، اریتم گذرا.
مسمومیت و درمان:
تظاهرات بالینی: دپرسیون تنفسی
درمان: حمایت تنفسی، در صورت نیاز از تهویه مکانیکی استفاده شود.
