موارد و مقدار مصرف:
اسکیزوفرنی و کنترل علائم آن
بزرگسالان: مقدار ۴۰-۲۰ میلی‌گرم (۲-۱ میلی‌لیتر) در فواصل ۴-۲ هفته، برحسب پاسخ بیمار، به‌طور عمیق تزریق عضلانی می‌شود. در بعضی از بیماران ممکن است افزایش مقدار مصرف یا در برخی موارد، کاهش فواصل مصرف دارو لازم باشد. بیمارانی که قبلاً داروهای نورولپتیک طولانی اثر دریافت نکرده‌اند، بهتر است ابتدا یک تست دوز ۲۰-۵ میلی‌گرمی از دارو را دریافت کنند. دوز ۵ میلی‌گرم در افراد مسن، ناتوان و بسیار لاغر و بیمارانی که سابقه واکنش‌های اکستراپیرامیدال را دارند، توصیه می‌شود. در طی ۱۰-۵ روز میزان پاسخ بیمار به درمان و میزان عوارض سنجیده شود. داروهای ضد جنون خوراکی بهتر است با دوز کمتر ادامه یافته و سپس قطع شوند.
کودکان: این دارو نباید در کودکان مصرف شود.
موارد منع مصرف و احتیاط:
موارد منع مصرف: حساسیت به دارو، فنوتیازین‌ها، تیوگزانتین‌ها و دیگر ترکیبات فرمولاسیون؛ مسمومیت حاد (اتانول، باربیتوراتها، اپیوییدها)؛ دپرسیون شدید CNS، کوما، بیماران آژیته، آسیب مغزی ساب کورتیکال محتمل یا تشخیص داده شده،نارسایی کلیوی،نارسایی عروق مغزی، بیماری شدید قلبی ـ عروقی، ناهنجاریهای خونی، فئوکروموسیتوما.
موارد احتیاط: آریتمی‌های خطرناک حتی در دوزهای درمانی گزارش شده است. در بیماران با QT طولانی و مصرف همزمان داروهایی که باعث طولانی شدن فاصله QT شده یا تاکیکاردی‌های بطنی پلی مورفیک ایجاد می‌کنند، این خطر بیشتر است. لازم است ECG بیمار بدقت مانیتور شود. دارو می‌تواند باعث عوارض آنتی‌کلی‌نرژیک شود. در بیماران با اختلال حرکتی دستگاه گوارش، ایلئوس پارالیتیک، احتباس ادراری، BPH، خشکی دهان و اختلال بینایی با احتیاط استفاده شود.
سرکوب مغز استخوان (لکوپنی،آگرانولوسیتوز) بدنبال مصرف دارو گزارش شده است. CBC بیمار مانیتور شود. در بیماران با سرکوب مغز استخوان منع مصرف دارد.
این دارو می‌تواند باعث اختلال حرکتی مری و آسپیراسیون شود. در کسانی که در معرض پنومونی هستند مانند بیماران آلزایمر با احتیاط به کار رود.
دارو باعث عوارض خارج هرمی بخصوص در آقایان، افراد جوان و دوزهای بالا می‌شود. سندرم نورولپتیک بدخیم بدنبال مصرف دارو گزارش شده است. دارو باعث افت فشار وضعیتی شده لذا در بیماران مستعد (بیماری قلبی ـ عروقی، کاهش حجم خون) با احتیاط استفاده شود.
در بیماریهای قلبی ـ عروقی، دمانس، گلوکوم، نارسایی کبدی، میاستنی گراویس، پارکینسون، تومورهای وابسته به پرولاکتین، نارسایی کلیوی، صرع، بیماریهای تنفسی با احتیاط به کار رود.
ملاحظات اختصاصی:
۱- مقادیر بیش از ۴۰ میلی‌گرم این دارو باید در دو نقطه جداگانه تزریق شود.
۲- پایه این دارو روغنی است و قبل از تزریق باید عمل آسپیراسیون انجام شود تا از عدم ورود دارو به داخل عروق اطمینان حاصل شود.
۳- در صورت تغییر رژیم درمانی فنوتیازینهای طولانی‌اثر، باید به‌ازای هر ۲۵ میلی‌گرم فلوفنازین دکانوات، مقدار ۴۰ میلی‌گرم فلوپنتیکسول دکانوات تجویز شود.
۴- تزریق این دارو به‌طور عمیق در ربع فوقانی ـ خارجی عضله سرینی انجام می‌شود.
تداخل دارویی:
مصرف همزمان با مهار کننده‌های کولین استراز عوارض نوروتوکسیک (مرکزی) را افزایش می‌دهد. عوارض خارج هرمی شدید در بعضی بیماران رخ داده است.
فلوپن تیکسول می‌تواند باعث کاهش اثرات تحریکی آمفتامین‌ها می‌شود.
مصرف همزمان با داروهای آنتی‌کلی‌نرژیک، عوارض جانبی دارو را افزایش می‌دهد.
فلوپن تیکسول می‌تواند باعث کاهش اثرات درمانی داروهای ضد پارکینسون می‌شود.
مصرف همزمان با سیپروفلوکساسین، تیوریدازون، زیپراسیدون باعث طولانی شدن فاصلهQT می‌شود.
مصرف همزمان با لیتیوم اثرات نوروتوکسیک دارو را افزایش می‌دهد.
مکانیسم اثر:
فلوپنتیکسول یک داروی نورولپتیک است که اثر تسکین‌بخش ندارد این دارو اثرات فعال‌کننده، هوشیارکننده از بین‌برنده اضطراب دارد و با مصرف مقادیر کم، دارای فعالیت ضد افسردگی نیز هست. ماده دارویی این ترکیب به آهستگی آزاد شده و موجب طولانی‌شدن اثر این فرآورده می‌شود.
فارماکوکینتیک:
جذب: دارو به صورت عضلانی تجویز شده و بعد از ۷۲-۲۴ ساعت اثر آن شروع می‌شود.
پخش: غلظت دارو ۷-۴ روز بعد از تزریق به حداکثر می‌رسد و به مدت ۳-۲ هفته نیز در حالت یکنواخت باقی می‌ماند.
متابولیسم: کبدی
دفع: عمدتاً به صورت متابولیت از طریق مدفوع دفع می‌شود. مقدار کمی از آن از طریق ادرار دفع می‌شود.
مدت اثر دارو ۴-۲ هفته می‌باشد.
اشکال دارویی:
Injection: 20 mg/ml
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندی فارماکولوژیک: ضد جنون تیپیک.
طبقه‌بندی درمانی: آرام بخش
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده C
نام‌های تجاری: Fluanxol, Depot
عوارض جانبی:
اعصاب مرکزی: نشانه‌های اکستراپیرامیدال (فعالیت مفرط، کم‌فعالیتی)، دیسکینزی دیررس، واکنش‌های افسردگی، بی‌خوابی، سردرد.
دستگاه گوارش: تهوع، افزایش ترشح بزاق، استفراغ، خشکی دهان.
چشم: اختلال تطابق، اختلال دید.
متابولیک: گالاکتوره، ژنیکو ماستی، هایپر گلیسمی، افزایش وزن، گلوکوزاوری.
عضلانی ـ اسکلتی: هایپوتونی، ترمور، ضعف.
سایر عوارض: واکنش‌های موضعی (اریتم، ندولهای فیبری حساس)، ترشح بیش از حد یا خودبه‌خود شیر (به‌ندرت)، آکاتیزی، واکنش‌های دیستونی.
