موارد و مقدار مصرف:
الف) مهار چسبندگی پلاکتی در بیمارانی که دریچه مصنوعی قلب دارند (همراه با وارفارین یا آسپیرین).
بزرگسالان: mg 100-75 خوراکی ۴ بار در روز.
ب) به عنوان جایگزین ورزش در اسکن پرفیوژن تالیم قلب.
mg/kg/min 0.142 به صورت انفوزیون وریدی در عرض ۴ دقیقه انفوزیون می‌شود (دوز کلی mg/kg 0.57).
پ) پیشگیری از مشکلات ترومبوآمبولیک در بیماریهایی به غیر از دریچه‌های مصنوعی: بزرگسالان ۱۵۰ تا ۴۰۰ میلی گرم روزانه در دوزهای منقسم (همراه با وارفارین یا آسپیرین).
مکانیسم اثر:
اثر گشادکننده کرونر: دی پیریدامول به طور انتخابی با گشاد کردن عروق کرونر، موجب افزایش جریان خون این عروق می شود. اثر گشادکننده عروق کرونر ناشی از مهار آدنوزیندآمیناز سرم است که باعث تجمع آدنوزین می شود. آدنوزین یک گشادکننده قوی عروقی است.
دیپیریدامول اثرات ضد چسبندگی پلاکتی خود را از طریق جذب آدنوزین (که اثرات مهار فعال شدن پلاکتی دارد) توسط گلبولهای قرمز، مهارکننده فسفودیاستراز و مهار ترمبوکسان A2 (فعال کننده پلاکتی) اعمال می کند.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی:
اثرات فیزیولوژیک دی پیریدامول بر روی تجمع پلاکتی موجب افزایش زمان سیلان می شود.
عوارض جانبی:
اعصاب مرکزی: سردرد، سرگیجه.
قلبی ـ عروقی: بر افروختگی، آنژین قلبی، ناپایداری و تغییر فشار خون، درد سینه، هایپرتانسیون (با داروی وریدی)، افت فشارخون، غش ناگهانی (fainting).
دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ، اسهال.
سایر عوارض: تعریق، بثورات جلدی، راش.
توجه : در صورت بروز کاهش شدید فشار خون، باید مصرف دارو قطع شود.
مسمومیت و درمان:
تظاهرات بالینی: گشادی عروق محیطی و کمی فشار خون.
درمان: شامل درمان علامتی و حفظ فشار خون می شود. با توجه به پروتئین بایندینگ بالا، دیالیز در درمان مسمومیت با دیپیریدامول جایگاهی ندارد.
فارماکوکینتیک:
جذب: جذب این دارو آهسته و متغیر است. میزان فراهمی زیستی آن ۵۹-۲۷ درصد است. حداکثر غلظت سرمی طی ۷۵ دقیقه بعد از مصرف خوراکی دارو حاصل می شود.
پخش: دیپیریدامول به طور گسترده در بافتهای بدن انتشار می یابد. مقادیر کمی از دارو از جفت عبور می کند. پیوند پروتئینی دارو حدود ۹۷-۹۱ درصد است.
متابولیسم: در کبد متابولیزه می شود.
دفع: به شکل کونژوگه های گلوکورونید از طریق صفرا دفع می شود. مقداری از دیپیریدامول و کونژوگه های آن وارد گردش کبدی ـ رودهای شده و از طریق مدفوع دفع می شود. مقدار کمی از دارو از طریق ادرار دفع می شود. نیم عمر آن از ۱۲-۱ ساعت متغیر است.
موارد منع مصرف و احتیاط:
موارد منع مصرف: حساسیت مفرط شناخته شده به دارو.
موارد احتیاط: آنژین ناپایدار، سابقه MI اخیر به بیماران با نارسایی کبدی، مصرف همزمان داروی ضد پلاکت و ضد انعقاد با این دارو و در کودکان زیر ۱۲ سال، تزریق وریدی این دارو در بیماران با اختلالات تنفسی و آنژین ناپایدار باید با احتیاط انجام شود.
اشکال دارویی:
Tablet: ۲۵, ۷۵mg
Injection: 5 mg/ml, 2ml
اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک: آنالوگ پیریمیدین.
طبقه بندی درمانی: گشاد کننده عروق کرونر، مهارکننده تجمع پلاکتی (آنالوگ پیریمیدین).
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده B
نام‌های تجاری: Persantin
ملاحظات اختصاصی:
۱- بیمار از نظر بروز عوارض جانبی، از جمله علائم خونریزی و طولانی شدن زمان سیلان، بخصوص با مصرف مقادیر زیاد و طولانی مدت دارو، باید تحت مراقبت قرار گیرد.
۲- فشار خون بیمار باید تحت کنترل باشد.
۳- دارو باید حداقل یک ساعت قبل از غذا به بیمار داده شود.
۴- زمانی که دارو در پرفیوژن اسکن استفاده می شود حداکثر دوز ۶۰ میلی گرم است. فرم وریدی را با نسبت ۱ به ۲ با محلول نرمال سالین، دکستروز %۵ یا سدیم کلراید % ۰٫۴۵ به حجم ۲۰ الی ۵۰ رسانده شود.
نکات قابل توصیه به بیمار:
۱- پاسخ بالینی ممکن است به ۳-۲ ماه درمان مداوم نیاز داشته باشد. دارو را به طور مرتب مصرف نمایید.
۲- در مورد عوارض جانبی و تدابیر درمانی با پزشک خود مشورت کنید.
۳- به بیمار توصیه کنید از مصرف آسپرین و سایر داروهای ضد درد بدون نسخه (NSAIDها) خودداری کند. مصرف در کودکان: دوز مصرف در کودکان مشخص نشده است.
