موارد و مقدار مصرف:
الف) شوک
بزرگسالان: ابتدا، مقدار ۵۰۰ میلی‌لیتر (محلول پنج درصد) انفوزیون وریدی می‌شود و سپس برحسب نیاز ۳۰ دقیقه بعد تکرار می‌گردد. مقدار مصرف بر اساس حالت و پاسخ بیمار تغییر می‌کند. حداکثر مقدار مصرف ۲۵۰ گرم در ۴۸ ساعت است.
کودکان: ml/kg 20 -۱۰ (از محلول ۵%) به صورت انفوزیون وریدی با سرعت ml/min 10-5 تزریق می‌شود.
ب)کمی پروتئین خون
بزرگسالان: مقدار ml/day 1500-1000 (از محلول پنج درصد) انفوزیون وریدی می‌شود. حداکثر سرعت انفوزیون ۱۰-۵ میلی‌لیتر در دقیقه می‌باشد. یا ml ۳۰۰-۲۰۰ (از محلول ۲۵%) روزانه به صورت انفوزیون وریدی با سرعت حداکثر ml/min 3 تزریق می‌شود. مقدار مصرف براساس حالت و پاسخ بیمار تغییر می‌کند.
پ) سوختگیها
بزرگسالان و کودکان: مقدار مصرف بر اساس وسعت سوختگی و حالت بیمار متفاوت است. معمولاً غلظت نگهدارنده آلبومین پلاسما ۳-۲ گرم در دسی‌لیتر است.
ت) زیادی بیلی‌روبین خون
نوزادان: ۲-۱ ساعت قبل از انتقال خون، g/kg 1 آلبومین ( ml/kg 4 از محلول ۲۵%) انفوزیون وریدی می‌شود.
نوزادان در معرض خطر بالا با سطح پایین پروتئین سرم: ml/kg 8/1-4/1 (از محلول ۲۵%) انفوزیون وریدی می‌شود.
موارد منع مصرف و احتیاط:
موارد منع مصرف: بیمارانی که به دارو حساسیت دارند.
موارد احتیاط: در بیماران مبتلا به افزایش فشارخون، بیماری قلبی، عفونت شدید ریوی، کم‌خونی مزمن و شدید یا کاهش آلبومین خون به همراه ادم محیطی با احتیاط فراوان مصرف شود.
عوارض جانبی:
اعصاب مرکزی: تب، سردرد.
عضلانی ـ اسکلتی: درد پشت.
تنفسی: تغییرات تنفسی، دیس‌پنه، ادم ریوی.
قلبی ـ عروقی: افزایش بار مایع عروقی بعد از انفوزیون سریع، کمی فشارخون، تاکیکاردی.
پوست: کهیر، راش.
دستگاه گوارش: افزایش ترشح بزاق، تهوع، استفراغ.
سایر عوارض: لرز، تب.
مسمومیت و درمان:
تظاهرات بالینی: علائم زیادی بار عروقی، مانند افزایش فشار وریدی و اتساع وریدهای گردن، یا خیز ریوی (ناشی از افزایش حجم خون).
درمان: سرعت انفوزیون را تا حد باز نگه داشتن ورید باید کاهش داد و درمان را مجدداً ارزیابی کرد.
تداخل دارویی:
در صورت ترکیب شدن با تعویض پلاسمایی حجم زیادی از آلبومین، مهار کننده‌های ACE ممکن است واکنش‌های غیرمعمول نشان دهند. قبل از تعویض پلاسمایی، مهار کننده‌های ACE را به مدت ۲۴ ساعت قطع کنید.
مکانیسم اثر:
اثر افزایش دهنده حجم پلاسما: آلبومین پنج درصد کولوئید خون را تأمین کرده و موجب افزایش حجم پلاسما می‌شود. آلبومین ۲۵ درصد با ایجاد فشار انکوتیک داخل عروقی به نسبت ۵ به ۱ موجب انتقال مایعات از فضای بینابینی به جریان گردش خون می‌شود و غلظت پروتئین پلاسما را به میزان ناچیزی افزایش می‌دهد.
فارماکوکینتیک:
جذب: به میزان کافی از دستگاه گوارش جذب نمی‌شود. به صورت وریدی مصرف می‌شود.
پخش: آلبومین حدود ۵۰ درصد از پروتئین‌های پلاسما را تشکیل می‌دهد و کولوئید خون را تأمین می‌کند. آلبومین در فضای داخل عروقی و خارج عروقی مانند پوست، عضلات و ریه‌ها انتشار می‌یابد. در بیماران دچار کاهش حجم خون در حال گردش، رقت خون ناشی از مصرف آلبومین ساعتها باقی می‌ماند. در بیماران دارای حجم خون طبیعی، پروتئین و مایعات اضافی دفع می‌شوند.
متابولیسم: اگرچه آلبومین در کبد ساخته می‌شود، ولی در افراد سالم کبد هیچ نقشی در کلیرانس آلبومین از پلاسما ندارد.
دفع: مصرف دارو، ساخت آلبومین در کبد را کاهش می‌دهد و موجب افزایش کلیرانس آلبومین، در صورت بالا بودن فشار انکوتیک پلاسما، می‌گردد. در بعضی حالات پاتولوژیک، کبد، کلیه‌ها یا روده‌ها ممکن است مکانیسم‌های دفع آلبومین را فراهم سازند.
اشکال دارویی:
Injection, Solution : 20% (۱۰ml, 50ml, 100ml, 250ml, 500ml), 5% (100ml, 250ml, ۵۰۰ml)31
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندی فارماکولوژیک: فرآورده خونی
طبقه‌بندی درمانی: پروتئین پلاسما
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده C
نام‌های تجاری:
Albumin Biotest, Albuminative, Grifols 20%, Human Albumin Baxter, Octalbin, Uman Albumin, Vialebex, Human Albumin Behring,
ملاحظات اختصاصی:
۱- محلول باید به رنگ کهربایی روشن باشد. در صورت کدربودن محلول و یا وجود ذراتی در آن، باید از مصرف آن خودداری کرد. محلول باید در دمای اتاق نگهداری گردد و از منجمد کردن آن باید خودداری شود.
۲- محلول باز شده را باید به سرعت مصرف کرد و باقیمانده آن را بعد از چهار ساعت دور ریخت. محلول ماده محافظ ندارد و پایدار نیست.
۳- در صورت لزوم، برای تزریق می‌توان فرآورده آلبومین را با محلول نمکی نرمال یا دکستروز پنج درصد رقیق کرد. از فیلتر پنج میکرونی یا بزرگتر باید استفاده کرد و از استفاده از فیلتر ۲۲/۰ میکرونی باید خودداری کرد.
۴- قبل از شروع انفوزیون، بیمار باید به طور کامل هیدراته شود. این فرآورده را می‌توان بدون در نظر گرفتن گروه خون مصرف کرد.
۵- این محلول نباید سریع انفوزیون شود. سرعت انفوزیون بر اساس سن بیمار، حالت و تشخیص بیماری تعیین می‌شود. در بیماران مبتلا به شوک ناشی از کمی حجم خون، محلول پنج درصد با سرعت حداکثر تا ۴-۲ میلی‌لیتر در دقیقه انفوزیون می‌شود و محلول ۲۵ درصد (به صورت رقیق یا رقیق نشده) با سرعت حداکثر تا یک میلی‌لیتر در دقیقه انفوزیون می‌گردد. در بیماران دارای حجم طبیعی خون، محلول پنج درصد با سرعت حداکثر تا ۱۰-۵ میلی‌لیتر در دقیقه، و محلول ۲۵ درصد (به صورت رقیق یا رقیق نشده) با سرعت حداکثر تا ۳-۲ میلی‌لیتر در دقیقه انفوزیون می‌شود. حداکثر مصرف ۲۵۰ گرم در ۴۸ ساعت است.
۶- مقدار مصرف مایعات و دفع آنها، میزان هموگلوبین، هماتوکریت، پروتئین، و الکترولیت سرم باید پیگیری شوند تا مقدار مصرف مداوم دارو تعیین شود.
۷- قبل از رقیق شدن با محلول‌های وریدی هر لیتر تمام محلول‌های تجارتی آلبومین ۱۶۰-۱۳۰ میلی اکی‌والان‌سدیم دارند. هر شیشه ml 50 محتوی ۸-۷ میلی‌اکی‌والان‌سدیم می‌باشد. این ترکیب به عنوان آلبومین با نمک پایین (poor salt) شناخته می‌شود.
۸- هدف نگهداری سطح آلبومین پلاسما g/dl 3-2 یا فشار انکوتیک ۲۰ (سطح پروتئین توتال سرم g/dl 2/5) می‌باشد.
۹- یک حجم از آلبومین ۲۵% به اندازه ۵ حجم از آلبومین ۵% رقیق سازی خون و آنمی نسبی ایجاد می‌کند، یک واحد آلبومین نشان دهنده ml 50 از غلظت ۲۵% بوده و محتوای ۵/۱۲ گرم آلبومین می‌باشد.
نکات قابل توصیه به بیمار:
۱- مصرف آلبومین را برای بیمار و خانواده‌اش توضیح دهید.
۲- به بیمار توصیه کنید عوارض جانبی را به سرعت گزارش دهد.
مصرف در کودکان: شیرخواران نارس دارای غلظت‌های کم پروتئین سرم ممکن است ml/kg 8/1-4/1 از محلول آلبومین ۲۵% معادل ۴۵۰-۳۵۰ میلی‌گرم آلبومین دریافت کنند.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
فرآورده‌های آلبومین ممکن است غلظت سرمی آلکالن فسفاتاز را افزایش دهند.
تمام فرآورده‌های حاوی آلبومین ممکن است غلظت آلبومین پلاسما را افزایش دهند.
