کم خونی به اصطلاح پزشکی وضعیتی است که تعداد سلول قرمز خون یا هموگلوبین کمتر از حالت طبیعی می باشد. سطح طبیعی هموگلوبین به طور کلی در مردان و زنان متفاوت است. برای مردان کم خونی معمولا به سطح هموگلوبین کمتر از ۱۳٫۵ گرم و در زنان کمتراز ۱۲ گرم تعریف شده است. این مقادیر ممکن است بسته به مراجع آزمایشگاهی متفاوت باشد.
سلول های قرمز خون در حمل اکسیژن و دی اکسید کربن نقش دارند.این سلول ها در بافت اسفنجی استخوان ساخته شده اند.
بدن سه نوع سلول خونی تولید می کند: سلول های سفید خون برای مبارزه با عفونت، پلاکت برای کمک به جلوگیری از لخته خون و سلول های قرمز خون برای حمل اکسیژن.
کم خونی دارای سه عامل اصلی می باشد: از دست دادن خون، عدم تولید سلول های قرمز خون و یا نرخ بالای تخریب سلول های قرمز خون. این عوامل ممکن است ناشی از بیماری و یا شرایط فرد باشد.
کمبود آهن علت بسیار شایع کم خونی می باشد . دلیل این است که آهن جزء اصلی هموگلوبین و برای عملکرد مناسب آن ضروری است. از دست دادن خون بدن باعث فقر آهن می شود.
به کم خونی ناشی از کمبود آهن کم خونی فقر آهن گفته می شود.
زنان جوان به دلیل از دست دادن خون در هر بار دوره قاعدگی به کم خونی فقر آهن مبتلا می باشند.
اگر فردی مبتلا به کم خونی باشد به اندازه کافی اکسیژن دریافت نمی کند به همین خاطر ممکن است فرد احساس خستگی یا ضعف داشته باشد. نشانه های دیگر کم خونی تنگی نفس،سرگیجه و یا سردرد می باشد.
کم خونی خفیف یا کوتاه مدت به راحتی درمان می شود. برای درمان این نوع کم خونی ها تغییر رژیم غذایی و یا استفاده از مکمل های غذایی می تواند موثر باشد.
کم خونی شدید و یا طولانی مدت می تواند به قلب، مغز و دیگر ارگان های بدن آسیب وارد کند. کم خونی بسیار شدید حتی ممکن است باعث مرگ شود.
