موارد و مقدار مصرف :
موارد و مقدار مصرف این دارو ممکن است تغییر یابد. برای کسب اطلاعات به منابع پزشکی دارای پروتوکل مراجعه شود. به عنوان داروی خط اول و تک درمانی توصیه نشده است.
آدنوکارسینوم منتشر معده یا لوزالمعده.
بزرگسالان: mg/m2 20 به صورت مقدار واحد وریدی مصرف می‌شود. دوره درمان هر ۸-۶ هفته پس از اینکه شمارش گلوبولهای سفید و پلاکتها به مقدار نرمال برگشت، تکرار می‌شود.
تنظیم دوزاژ: چنانچه بیمار پس از دریافت یک دوز، در هر مترمربع خون ۲۰۰۰ تا ۲۹۹۹ لکوسیت و ۲۵۰۰۰ تا ۷۴۹۹۹ عدد پلاکت داشته باشد، دوز بعدی به ۷۰% دوز قبلی کاهش داده می‌شود. اگر بیمار پس از دریافت یک دوز، در هر مترمربع خون کمتر از ۲۰۰۰ لکوسیت و کمتر از ۲۵۰۰۰ عدد پلاکت داشته باشد، دوز بعدی به ۵۰% دوز قبلی کاهش داده می‌شود.
موارد منع مصرف و احتیاط :
موارد منع مصرف: سابقه حساسیت مفرط به دارو، ترومبوسیتوپنی، اختلالات انعقادی، افزایش تمایل به خونریزی بنا به دلایل دیگر، افزایش غلظت سرمی کراتینین به بیش از dl/mg 7/1، به عنوان درمان اولیه به صورت تک دارو برای جایگزینی جراحی یا رادیوتراپی
موارد احتیاط: سابقه آبله مرغان یا هرپس زوستر، سابقه دریافت درمانهای سایتوتوکسیک.
عوارض جانبی :
اعصاب مرکزی: گیجی، خواب آلودگی، خستگی، تب، سردرد، اختلالات نورولوژیک، درد، سنکوپ.
چشم، گوش، حلق، بینی: تاری دید
دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ، بی‌اشتهایی، استفراغ خونی، اسهال.
خون: hemolytic uremic syndrome (با تظاهرات آنمی همولیتیک میکروآنژیوپاتیک، ترومبوسیتوپنی و اختلالات کلیوی نشان داده می‌شود)، افزایش فشارخون، ترومبوسیتوپنی، لکوپنی (ممکن است تا هشت هفته به تأخیر افتاده و مصرف پی‌درپی دارو اثر تجمعی داشته باشد).
تنفسی: سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS)، تنگی نفس، التهاب ریه بینابینی، سرفه‌های خشک، ادم ریوی.
پوست: پوسته‌پوسته شدن، قرمزی، خارش، درد در محل تزریق، ریزش موی برگشت‌پذیر.
سایر موارد: سلولیت، زخم همراه با پوسته ریزی و نشت به خارج عروق، سپتی سمی.
مسمومیت و درمان :
تظاهرات بالینی: مهار فعالیت مغز استخوان، تهوع، استفراغ، آلوپسی.
درمان: معمولاً حمایتی است و شامل تزریق فرآورده‌های خونی، مصرف داروهای ضد استفراغ و آنتی‌بیوتیکها، به‌علت بروز احتمالی عفونتها، می‌شود.
تداخل دارویی :
مصرف همزمان با آلکالوئیدهای وینکا در بیمارانی که میتومایسین دریافت می‌کنند یا دریافت کرده‌اند، می‌تواند تنگی نفس حاد یا برونکواسپاسم شدید ایجاد کند. بیماران را به دقت مونیتور کنید.
مکانیسم اثر :
اثر ضد نئوپلاسم: میتومایسین اثر سیتوتوکسیک خود را از طریق مکانیسمی مشابه با داروهای آلکیله کننده اعمال می‌کند. این دارو به یک ترکیب فعال تبدیل شده و با پیوند متقاطع بین رشته‌های DNA، ساخت DNA را مهار می‌کند. میتومایسین به میزان کمتری ساخت RNA و پروتئین را نیز مهار می‌کند.
فارماکوکینتیک :
جذب: از راه تزریق وریدی مصرف می‌شود.
پخش: به طور گسترده در بافتهای بدن انتشار می‌یابد. مطالعه بر روی حیوانات نشان داده است که بیشترین غلظت دارو در کلیه و به دنبال آن در عضله، چشم، ریه، روده و معده یافت می‌شود. از سد خونی ـ مغزی عبور نمی‌کند.
متابولیسم: توسط آنزیمهای میکروزومی کبد متابولیزه می‌شود. همچنین، این دارو در کلیه، طحال، مغز و قلب غیرفعال می‌شود.
دفع: میتومایسین و متابولیت‌های آن، به صورت ۱۰% داروی تغیر نیافته از طریق ادرار دفع می‌شوند. مقدار کمی از دارو از طریق صفرا و مدفوع دفع می‌شود.
اشکال دارویی :
Injection, Powder: 2 ,5 ,10 ,40mg
اطلاعات دیگر :
طبقه‌بندی فارماکولوژیک: آنتی‌بیوتیک ضدنئوپلاسم (در چرخه سلولی اختصاصی فاز خاصی نمی‌باشد.).
طبقه‌بندی درمانی: ضد نئوپلاسم
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: مشخص نشده است.
ملاحظات اختصاصی :
۱- چنانچه تعداد گلوبولهای سفید کمتر از mm3/4000 یا تعداد پلاکتها کمتر از mm3/100000 باشد، درمان دارویی قطع می‌شود. تا وقتی که شمارش سلولهای خونی از این حد بیشتر نشده است، درمان مجدد شروع نشود. اگر بیماری پس از دو دوره درمانی پیشرفت کند، مصرف دارو متوقف شود.
۲- زخمهای ناشی از نشت دارو به بافتهای اطراف رگ دیر ظاهر گشته و در قسمت جلویی (proximal) محل نشت بروز می‌کنند. می‌توان از کمپرس سرد، حداقل به مدت ۱۲ ساعت استفاده کرد.
۳- بیمار باید از نظر شواهد سمیت کلیوی بررسی شود.
۴- شمارش کامل سلولهای خونی (CBC) و بررسیهای خونی باید حداقل تا هفت هفته بعد از قطع مصرف دارو ادامه یابد. بیمار باید از نظر بروز علائم خونریزی پیگیری شود.
نکات قابل توصیه به بیمار :
۱- از تماس با افراد مبتلا به عفونت خودداری کنید.
۲- از واکسیناسیون در طول درمان و تا چند هفته بعد از آن خودداری کنید. اعضای خانواده شما نیز از واکسیناسیون در طول همان مدت خودداری کنند.
۳- بعد از قطع مصرف دارو، موها مجدداً رشد خواهند کرد.
۴- در صورت بروز گلودرد یا تب و بروز هرگونه خونریزی یا کبودی غیر معمول فوراً به پزشک اطلاع دهید.
مصرف در کودکان: بی‌خطری و کارامدی دارو در اطفال اثبات نشده است.
مصرف در شیردهی: ترشح میتومایسین در شیر مشخص نیست. با این وجود، به دلیل خطر بروز عوارض جانبی شدید، موتاژنیک و کارسینوژنیک بودن دارو در شیرخوار، شیردهی در دوران مصرف دارو توصیه نمی‌شود.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی :
میتومایسین، ممکن است غلظت سرمی کراتینین را افزایش و سطح هموگلوبین، گلبولهای سفید و پلاکتها را کاهش دهد.
