شیر شتر تک کوهانه کاملاً سفید و شبیه شیر شتر دو کوهانه است.
معمولاً وقتی شتران از علوفه های سبز تغذیه می کنند، شیرشان شیرین است، اما برخی مواقع به خاطر تغذیه ی بوته های مناطق خشک و بیابانی شور می شود.
ویتامین های شیر شتر:
ویتامین هایB1، B2، اسید فولیک و اسید پانتوتنیک در شیر شتر، پایین و محتوای B6 و B12 شیر شتر مشابه مقادیر موجود در شیر گاو می باشد، اما نسبت به شیر انسان بالاتر است.
شیر شتر، نیاسین و ویتامین C بیشتری نسبت به شیر گاو دارد.
مواد مغذی موجود در شیر شتر:
پروتئین های شیر شتر اسیدهای آمینه ی ضروری برای انسان را به میزان رضایت بخش و حتی بالاتر از میزان تعیین شده توسط موسسات FAO/WHO/UNU تأمین می کنند.
شیر شتر می تواند حداقل پروتئین های ضروری روزانه ی انسان مخصوصاً اسیدهای آمینه را تأمین کند، چون نیازهای انسان در محیط های گرم و خشک بر پایه ی کالری کمتری است و پروتئین و آب نقش مهمی دارند، مقادیر کمی شیر شتر می تواند نیاز انسان را در این مناطق تامین کند.
کمترین مقدار مورد نیاز مواد معدنی کلسیم و فسفات، ۸۰۰ میلی گرم در روز است که با خوردن ۵/۲ و ۴ فنجان شیر شتر، به ترتیب کلسیم و فسفات تأمین می شود.
همچنین شیر شتر حاوی مواد معدنی کم مقدار مثل آهن، روی، مس و منگنز می باشد.
خصوصیات دارویی شیر شتر:
شیر شتر به صورت خام و به صورت محصولات تخمیری برای درمان زخم معده، بی نظمی های بدن، اسهال، یبوست، زخم ها و حتی برای افزایش قدرت باروری تخمدان هم به کار رفته است.
شیر تخمیری shubat در هند، لیبی و قزاقستان برای درمان سل به کار رفته است.
همچنین درمان بیماری های سخت معده ای هم با استفاده از شیر شتر گزارش شده است.
بیماران دارای هپاتیت نیز بعد از خوردن شیر شتر عملکرد بدن شان بهبود پیدا می کند.
شیر شتر همچنین در درمان دیابت موثر بوده است که به دلیل حضور پروتئین شبه انسولین در شیر شتر است.
در کشورهای آفریقایی (مصر، سودان، کنیا و سومالی) این اعتقاد در بین شتربانان وجود دارد که مردانی که شیر شتر می نوشند، قوی تر، تنومندتر و سریع تر هستند.
به دلیل خواص بالای این شیر، بعضی محققین نام ” طلای سفید بیابان ” را برای آن مطرح کرده اند.
