خواص درمانی رب انار، ضد سرطان پروستات

رب بیشتر خواص آب این میوه را دارد اما خواص آب انار با خواص خود میوه مشابه نیست؛ زیرا همان طور که می دانید، انار مقداری آب دارد و مقداری دانه که این دانه های چوبی، خودشان حاوی مواد ارزشمند و از جمله روغن هستند.

وقتی از انار، رب تهیه می شود، این دانه ها از آن جدا می شوند و آب را غلیظ می کنند و رب آماده می شود. رب انار بیشتر خواص آب انار را دارد اما از آنجا که مجبوریم برای غلیظ شدن آب را بجوشانیم، برخی از ویتامین های آب انار از جمله ویتامین C آن از بین می رود اما قسمت عمده مواد موثر در رب انار باقی می ماند. رنگدانه های موجود در انار از جمله ترکیب های ارزشمندی هستند که در رب باقی می مانند و باعث قرمزی آن می شوند. از جمله خواص مشترک بین رب و انار می توان به خاصیت ضدسرطانی قوی به ویژه برای سرطان پروستات، خنثی کننده سموم کبدی و محافظ کبد، آنتی اکسیدان قوی و تا حدی کاهنده کلسترول و فشارخون اشاره کرد.

انار به ۳ دسته ترش، شیرین و ملس تقسیم می شود. این انارها و رب آنها در ۸۰ درصد موارد خواص مشترک و مشابهی دارند ولی در طب سنتی و کتاب ابوعلی سینا انار شیرین، بعد از آن انار نیم ترش یا ترش و شیرین و در نهایت، انار ترش ارجحیت دارند. انار، انواع گوناگونی دارد که رنگ، طعم و اندازه آنها متفاوت است اما خواص اصلی و کلی آنها تقریبا در همگی مشترک است. جالب است بدانید در ایران حدود ۵۰ نوع انار داریم و آخرین مطالعات نشان داده اند که موطن اصلی انار ایران است.

نکته مهمی که در تهیه رب انار باید مورد توجه قرار گیرد آن است که دانه ها نباید هنگام تهیه خیلی تحت فشار قرار گیرند زیرا سبب تلخ شدن آب انار می شوند. بعد از جدا کردن آب انار در روش سنتی، آن را ساعت ها در ظروف مسی می گذاشتند و زیر آن، آتش روشن می کردند تا غلیظ شود. در روش صنعتی، این زمان کوتاه تر شده است. رب انار چون حرارت می بیند، اگر آلودگی یا قارچ یا کپکی داشته باشد، کلا از بین می رود. آلودگی ممکن است زمانی که رب را در ظروف بسته بندی می کنیم، وارد آن شود. اگر بعد از تهیه، رب در محیطی استریل قرار بگیرد و ظروف بسته بندی و انتقال دهنده بدون آلودگی باشند، رب احتیاجی به نگهدارنده ندارد و می توان آن را در یک حرارت متعادل نگه داشت. نگهداری رب در یخچال بهتر است ولی اگر از ابتدا رب آلوده نشده باشد و ظرف را تا لب پر کنیم و حتی روی آن را با روغن بپوشانیم تا چیزی حتی هوا نفوذ نکند، می توان رب را در حرارت عادی آشپزخانه هم بدون آنکه کپک بزند، نگه داشت.