موارد و مقدار مصرف:
کلرور آمونیم به عنوان خلط آور،معمولا در ترکیب با سایر داروهای خلط آور و ضدسرفه مصرف می شود. کلرور آمونیم سبب ایجاد دیورزگذرا و اسیدوز خفیف می شود و سبب تسریع در دفع داروهای بازی می گردد. این دارو در درمان آلکالوز متابولیک شدید و نیز حفظ pH اسیدی ادرار در درمان بعضی از اختلالات مجرای ادرار مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو به منظور افزایش حلالیت یون های کلسیم و فسفات برای کنترل بیماران مبتلا به سنگهای فسفاتی مجاری ادراری و همچنین افزایش یونیزاسیون کلسیم در تتانی ناشی از آلکالوز مصرف شده است.
موارد منع مصرف و احتیاط:
این دارو در بیماران مبتلا به عیب شدید کار کبد یا کلیه و اسیدوز اولیه نباید مصرف شود.
عوارض جانبی:
تحریک مخاط معده، ناراحتی معده، بی اشتهایی، تهوع، استفراغ و تشنگی، پس از مصرف خوراکی و به ویژه با مقادیر زیاد گزارش شده است. مقادیر بسیار زیاد این دارو ممکن است سبب بروز اسیدوز و کمی پتاسیم خون شود.
هشدار:
این دارو در بیماران مبتلا به عیب شدید کار کبد یا کلیه و اسیدوز اولیه نباید مصرف شود.
مکانیسم اثر:
کاتیون آمونیم توسط کبد به اوره تبدیل شده و یک اتم هیدروژن آزاد می گردد که با یون بی کربنات، آب و گازکربنیک تولید می نماید. آنیون کلرور با بازهای ثابت در مایع خارج سلولی پیوند می یابد. جایگزینی بی کربنات با کلرور باعث تغییر نسبت بی کربنات به اسیدکربنیک شده و اسیدوز ایجاد می کند. همچنین با افزایش دفع الکترولیتها و آب خارج سلولی ،کلرور آمونیم سبب کاهش مایع خارج سلولی شده و جابجایی مایعاتی را که سبب خیز شده اند، تسریع می کند.
نکات قابل توصیه به بیمار:
این دارو باید پس از غذا مصرف شود تا احتمال بروز عوارض گوارشی به حداقل برسد.
فارماکوکینتیک:
کلرور آمونیم پس از مصرف خوراکی به سرعت از مجرای گوارش جذب می شود و در طول ۶۳ ساعت جذب آن کامل می شود. این دارو در کبد متابولیزه و به اسید کلریدریک و اوره تبدیل می شود.
اشکال دارویی:
Tablet:500 mg
