موارد و مقدار مصرف
الف) عفونت مزمن هپاتیت B.
بزرگسالان: ۱۰ میلی‌گرم روزانه خوراکی به مدت ۱۲ ماه.
ب) عفونت HIV مقاوم به لامیوودین (تأیید نشده).
بزرگسالان: ۱۲۰-۳۰ میلی‌گرم روزانه خوراکی.
موارد منع مصرف و احتیاط:
موارد منع مصرف: سابقه حساسیت به دارو یا هر یک از اجزاء فرمولاسیون، حساسیت مفرط به این دارو و هموکروماتوز ایدیوپاتیک.
موارد احتیاط: سالمندان (به دلیل احتمال وجود اختلالات کبدی و کلیوی)، اختلال عملکرد کلیوی و بیماران دریافت کننده داروها با سمیـت کلیوی.
ملاحظات اختصاصی
کلیه بیماران بخصوص افراد با سابقه اختلالات کلیوی و دریافت کننده‌های داروها با سمیت کلیوی باید از نظر عملکرد تحت نظارت دقیق باشند.
توجه: طی دوران درمان، بیماران ممکن است به اسیدوز لاکتیک و هپاتومگالی شدید همراه با استئاتوز دچار شوند. عوامل خطر آن شامل جنس مؤنث، چاقی و استفاده از داروهای آنتی رتروویروس می‌باشد.
عملکرد کبدی باید مرتباً پایش شود. در صورت بروز شواهدی مبنی بر اسیدوز لاکتیک و هپاتومگالی همراه با استئاتوز مصرف دارو باید قطع شود.
تشدید ناگهانی هپاتیت می‌تواند ناشی از قطع آدفوویر باشد. در بیمارانی که درمان ضد هپاتیت B در آنها قطع می‌شود، عملکرد کبدی باید بررسی شود.
طول درمان بهینه در بیماران مشخص نیست.
آدفوویر می‌تواند مقاومت به داروهای آنتی رتروویروس را در بیماران آلوده به HIV افزایش دهد. در بیمارانی که به دلیل هپاتیت B تحت درمان با آدفوویر قرار می‌گیرند، آنتی بادی های HIV باید بررسی شوند.
نکات قابل توصیه به بیمار
بیمار می‌تواند دارو را بدون توجه به زمان مصرف غذا میل نماید.
به بیمار توصیه نمایید هرگونه، ضعف، درد عضلانی، تهوع و استفراغ، سرگیجه، منگی، تغییر شدت و تعداد ضربان قلب و احساس سردی بخصوص در اندام‌ها را سریعاً گزارش نماید.
به بیمار توصیه نمایید علایم و نشانه‌های سمیت کلیوی را گزارش نماید.
به دلیل احتمال تشدید هپاتیت به بیمار توصیه نمایید از قطع خودسرانه و ناگهانی دارو خودداری نماید.
مصرف در سالمندان
به دلیل افزایش احتمال اختلالات کلیوی و قلبی ـ عروقی با احتیاط استفاده شود.
مصرف در کودکان
اثربخشی و ایمنی دارو در کودکان به اثبات نرسیده است.
مصرف در شیردهی
ترشح دارو در شیر مشخص نیست. در صورت مصرف دارو توصیه به قطع شیردهی می‌شود.
تداخل دارویی:
ایبوپروفن باعث کاهش فراهمی زیستی آدفوویر می‌شود.
مصرف همزمان داروهایی همچون آمینوگلیکوزیدها، سیکلوسپورین، NSAIDs، تاکرولیموس و انکومایسین به دلیل افزایش احتمال بروز سمیت کلیوی با احتیاط باید انجام شود.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
ممکن است دارو باعث افزایش ALT، AST، آمیلاز، کراتینکیناز، کراتینین و اسید لاکتیک شود.
مکانیسم اثر:
مهار ترانس کریپتاز معکوس در ویروس هپاتیت B که باعث پایان یافتن زنجیره می‌شود.
تنظیم دوز: در کلیرانس کراتینین ml/min 40-20، ۱۰ میلی‌گرم خوراکی هر ۴۸ ساعت. در کلیرانس کراتینین ml/min 19-10 هر ۷۲ ساعت و در صورت همودیالیز شدن بیمار ۱۰ میلی‌گرم هر ۷ روز.
فارماکوکینتیک:
جذب: فراهمیزیستی دارو ۵۹ درصد می‌باشد.
پخش: دارو بطور گسترده بخصوص در کلیه‌ها، کبد و روده توزیع می‌یابد. دارو حدود ۴ درصد به پروتئین‌های سرم اتصال می‌یابد.
متابولیسم: دارو سریعاً به شکل فعال یعنی آدفوویر دی فسفات تبدیل می‌شود.
دفع: دارو از طریق پالایش گلومرولی و ترشح فعال توبولی از کلیه‌ها دفع می‌گردد.
اشکال دارویی:
Tablet: 10 mg
