موارد و مقدار مصرف
الف) افت قند خون شدید.
بزرگسالان و کودکان بیش از ۲۰ کیلوگرم: مقدار ۱ میلی‌گرم زیر جلدی، عضلانی و یا وریدی تزریق میگردد. این مقدار را می‌توان، در صورت لزوم، پس از ۱۵ دقیقه تکرار کرد. در صورت پاسخ بیمار، باید کربوهیدرات اضافی به بیمار داده شود.
کودکان زیر ۲۰ کیلوگرم: مقدار ۵/۰ میلی‌گرم زیر جلدی، عضلانی و یا وریدی تزریق میگردد (یا mcg/kg 30-20). این مقدار را می‌توان، در صورت لزوم، پس از ۱۵دقیقه تکرار کرد. در صورت پاسخ بیمار، باید کربوهیدرات اضافی به بیمار داده شود.
ب) داروی کمک تشخیصی در آزمونهای رادیولوژیک شکم، دئودنوم و روده کوچک.
بزرگسالان: مقدار mg 2-1 عضلانی و یا ۲-۲۵/۰ میلی‌گرم وریدی قبل از شروع اعمال رادیولوژیک جهت شل شدن شکم استفاده می‌شود.
موارد منع مصرف و احتیاط:
موارد منع مصرف: حساسیت مفرط نسبت به دارو (به دلیل ماهیت پروتئینی دارو) و فئوکروموسیتوما.
موارد احتیاط: سابقه تومور انسولینوم.
عوارض جانبی
قلبی ـ عروقی: کاهش فشار خون.
متابولیک: کاهش پتاسیم خون.
تنفسی: دیسترس تنفسی.
دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ.
سایر عوارض: حساسیت مفرط (برونکواسپاسم)، گیجی، راش.
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: تهوع، استفراغ، اسهال، هیپوتونیسیتی شکم و کمی پتاسیم خون.
درمان: شامل درمان علامتی می‌شود.
تداخل دارویی:
مصرف همزمان با اپی‌نفرین موجب افزایش و طولانی شدن اثر زیادی قند خون می‌شود.
به نظر می‌رسد فنی‌توئین آزاد سازی انسولین ناشی از مصرف گلوکاگون را مهار می‌سازد.
این دارو به عنوان کمک تشخیصی در بیماران مبتلا به دیابت باید با احتیاط تجویز شود.
مصرف همزمان با داروهای ضد انعقاد می‌تواند باعث افزایش اثر انعقادی گردد. بیمار از جهت خونریزی تحت نظر باشد.
مکانیسم اثر:
اثر بالا برنده قند خون: گلوکاگون سطوح پلاسمایی گلوکز را افزایش می‌دهد و موجب شل شدن عضلات صاف و اثر اینوتروپیک بر میوکارد می‌شود، زیرا این دارو با تحریک آدنیلات‌سیکلاز، آدنوزین مونوفسفات حلقوی (cAMP) را افزایش می‌دهد. AMP حلقوی با شروع یک سری از واکنشها به تجزیه گلیکوژن به گلوکز منجر می‌شود. ذخایر کبدی گلیکوژن برای اثر افزاینده قند خون گلوکاگون ضروری است.
اثر تشخیصی: مکانیسم اثر گلوکاگون در شل کردن عضلات صاف معده، مری، اثنی‌عشر، روده کوچک و کولون کاملاً مشخص نشده است.
فارماکوکینتیک:
جذب: در دستگاه گوارش تخریب می‌شود. بنابراین، باید به صورت تزریقی مصرف گردد. مصرف این دارو در بیماران در حال اغمای ناشی از کمی قند خون (با ذخایر طبیعی گلیکوژن کبد)، معمولاً طی ۲۰ دقیقه موجب به‌هوش آمدن بیمار می‌شود.
پخش: پخش این دارو کاملاً مشخص نشده است.
متابولیسم: به طور گسترده در کبد، کلیه، پلاسما و در محل گیرنده بافت در غشای پلاسمایی تجزیه می‌شود.
دفع: فرآورده‌های متابولیکی توسط کلیه‌ها دفع می‌شوند. نیم‌عمر این دارو حدود ۱۰-۳ دقیقه است.
اشکال دارویی:
Injection, Powder: 1 mg
