موارد و مقدار مصرف:
پرازوسین در درمان زیادی فشارخون مصرف می شود.
موارد منع مصرف و احتیاط:
پرازوسین در نارسایی قلب ناشی از انسداد مکانیکی (از جمله تنگی آیورت) نباید مصرف شود.
عوارض جانبی:
کمی فشارخون در حالت ایستاده ،ناشی از اولین مقدارمصرف ،۳۰ دقیقه تا ۲ ساعت پس از مصرف ایجاد شده و ممکن است شدید باشد. سرگیجه یا منگی ،بخصوص هنگام برخاستن از حالت خوابیده یا نشسته ،درد قفسه سینه، از حال رفتن ناگهانی، ضربان نامنظم قلب، تنگی نفس، ورم پا یا قسمت تحتانی ساق پا و افزایش وزن با مصرف دارو گزارش شده است.
هشدار:
پرازوسین در نارسایی قلب ناشی از انسداد مکانیکی (از جمله تنگی آیورت) نباید مصرف شود.
تداخل دارویی:
اثر کاهنده فشارخون پرازوسین ممکن است در صورت مصرف همزمان با داروهای ضددرد و ضدالتهاب غیر استروییدی، بخصوص ایندومتاسین، استروژنها یا داروهای مقلد سمپاتیک کاهش یابد. مصرف همزمان پرازوسین با دوپامین ممکن است موجب خنثی شدن اثر دوپامین در ایجاد انقباض عروق محیطی شود. مصرف همزمان افدرین با این دارو ممکن است موجب کاهش اثر افدرین در افزایش فشارخون شود.
مکانیسم اثر:
پرازوسین یک داروی مسدودکننده گیرنده آلفا آدرنرژیک پس سیناپسی است که موجب انبساط عروق و کاهش مقاومت محیطی می شود، ولی به طور کلی اثر کمی بر روی برون ده قلبی دارد. این دارو در نارسایی احتقانی قلب، با کاهش مقاومت سیستمیک، کاهش پیش بار و پس بار و در نتیجه بهبود برون ده قلب عمل می نماید.
فارماکوکینتیک:
این دارو از مجرای گوارش بخوبی جذب می شود. متابولیسم این دارو احتمالا کبدی است. نیمه عمر دارو ۳-۲ ساعت است که در نارسایی احتقانی قلب ،ممکن است به بیش از دو برابر برسد. اثر کاهنده فشارخون پس از یک نوبت مصرف دارو،طی دو ساعت و در نارسایی احتقانی قلب، خیلی سریع ظاهر می شود. زمان لازم برای رسیدن به اوج غلظت این دارو ۳-۱ ساعت است. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر کاهنده فشارخون پس از مصرف مقدار واحد ۴-۲ ساعت است. در نارسایی احتقانی قلب، این زمان یک ساعت است. این دارو عمدتا از طریق صفرا و مدفوع دفع می شود.
اشکال دارویی:
Tablet:1 mg, 5 mg
