موارد و مقدار مصرف:
آمبولی ریوی، ترومبوز ورید عمقی، انفارکتوس میوکارد، بیماری روماتیسم قلبی همراه صدمه دریچه قلب، آریتمی دهلیزی.
بزرگسالان: در ابتدا مقدار mg 5-2 از راه خوراکی یا وریدی و سپس روزانه تجویز می‌شود. دوز مطلوب بر اساس PT و INR تعیین می‌شود. مقدار معمول نگهدارنده mg/day 10-2 است.
موارد منع مصرف و احتیاط:
موارد منع مصرف: بارداری؛ خونریزی؛ بیماری‌های خونریزی دهنده؛ تمایل به خونریزی ناشی از زخمهای باز؛ زخم گوارشی؛ بیماری شدید کبدی یا کلیوی؛ هایپرتانسیون کنترل نشده؛ آندوکاردیت باکتریایی تحت حاد؛ کمبود ویتامین K؛ سابقه جراحی اخیر مغز، چشم یا طناب نخاعی (ممکن است خونریزی شدید بروز کند)؛ آنوریسم؛ کمبود اسید آسکوربیک؛ سابقه نکروز ناشی از وارفارین؛ تهدید به سقط؛ اکلامپسی؛ پره اکلامپسی؛ بی‌حسی ناحیه‌ای یا بی‌حسی با بلوک لومبار؛ پلی سیتمی ورا؛ بیمارانی که در آنها تست‌های تشخیصی یا اعمال جراحی درمانی با خطر خونریزی غیر قابل کنترل همراه است؛ بیماران سالمند، الکلیک، سایکوتیک و سایر افرادی که امکان مراقبت کامل از آنها وجود ندارد.
موارد احتیاط: دوران شیردهی، دیورتیکولیت، کولیت، هایپرتانسیون، بیماری خفیف تا متوسط کبدی یا کلیوی، وجود درن (drainage tube) در هر حفره یا محلی از بدن، وجود کاتتر در مجاری یا عروق بدن، کمبود شناخته شده یا احتمالی پروتئین C یا S، بیماری عفونی یا اختلال فلور روده، تروما، زخم وسیع ناشی از جراحی، نارسایی قلبی، دیابت شدید، واسکولیت، مصرف همزمان NSAIDها، مواردی که خطر خونریزی را افزایش می‌دهد.
عوارض جانبی:
اعصاب مرکزی: تب.
دستگاه گوارش: اسهال، استفراغ، کرامپ، تهوع، ملنا، استفراغ خونی، بی‌اشتهایی، التهاب دهان، زخمهای دهانی.
ادراری ـ تناسلی: هماچوری.
خون: خونریزی (با مصرف مقدار زیاد دارو).
کبدی: هپاتیت، زردی.
پوست: درماتیت، کهیر، بثورات پوستی، نکروز، ریزش مو، سندرم پنجه پای ارغوانی (purple toe syndrome).
سایر عوارض: افزایش ترشح اسیداوریک.
توجه: در صورت بروز علائم خونریزی یا تمایلات آلرژیک یا علائم نکروز پوست یا سایر بافتها، باید مصرف دارو قطع شود.
مسمومیت و درمان:
تظاهرات بالینی: خونریزی داخلی یا خارجی یا نکروز پوستی در نواحی پر چربی، هماچوری (علامت شایع).
درمان: طولانی‌شدن بیش از حد زمان پروترومبین (PT) یا خونریزی خفیف قطع مصرف دارو را ضروری می‌سازد. قطع یک یا دو نوبت مصرف در بعضی موارد کافی است؛ برای کنترل خونریزی می‌توان از فیتونادیون (ویتامین K1) از راه خوراکی یا تزریق وریدی استفاده کرد. در خونریزی شدید، می‌توان از پلاسمای تازه منجمد (Fresh frozen plasma) یا خون کامل استفاده کرد. استفاده از فیتونادیون ممکن است با درمان ضد انعقادی بعدی تداخل کند.
تداخل دارویی:
داروهای خوراکی ضد انعقاد با بسیاری از داروها تداخل دارند. بنابراین، هر تغییری در برنامه مصرف دارو، از جمله استفاده از فرآورده‌های دارویی بدون نسخه، احتیاج به پیگیری دقیق دارد.
استامینوفن با دوز بیش از g 2 در روز و مصرف بیش از ۲ هفته ممکن است خطر خونریزی ناشی از وارفارین را افزایش دهد.
داروهای زیر در مصرف همزمان با وارفارین ممکن است PT و INR را افزایش دهند:
آمیودارون، استروئیدهای آنابولیک، آندروژنها، کلرامفنیکل، مترونیدازول، سایمتیدین، کلوفیبرات، فنوفیبرات، جمفیبروزیل، لوواستاتین، سیمواستاتین، فرآورده‌های هورمون تیروئید، سالیسیلاتها، استرپتوکیناز، اوروکیناز، کوتریموکسازول و سایر سولفونامیدها، آلوپورینول، دانازول، اریترومایسین، آزیترومایسین، گلوکاگون، هپارین، ضد قارچ‌های آزول، کینیدین، کینین، کپسیتابین، سلکوکسیب، سفالوسپورین‌ها، سیپروفلوکساسین و سایر فلوروکینولون‌ها، دیازوکساید، فلوکستین، فلووکسامین، سرترالین، فلوتامید، ایبوپروفن، کتوپروفن، واکسن آنفلوآنزا، ایزونیازید، متی مازول، پروپیل تیواوراسیل، نئومایسین، امپرازول، پنتوکسی فیلین، پروپافنون، تاموکسیفن، تتراسایکلین‌ها، تیازیدها، ترامادول، ضد افسردگی‌های سه حلقه‌ای، ویتامین E، زفیرلوکاست و زایلوتون.
مصرف همزمان با اتاکرینیک‌اسید، ایندومتاسین و مفنامیک‌اسید اثر ضد انعقاد وارفارین را افزایش می‌دهد و موجب بروز تحریک شدید گوارشی می‌شود؛ در صورت امکان از مصرف همزمان آنها خودداری شود.
مصرف همزمان با ریفامپین اثر ضد انعقاد وارفارین را به میزان قابل ملاحظه‌ای کاهش می‌دهد. از مصرف همزمان این داروها اجتناب شود.
باربیتوراتها ممکن است تا چند هفته بعد از قطع مصرف، اثر ضد انعقاد وارفارین را مهار کنند؛ بعد از رفع اثر باربیتوراتها ممکن است خونریزی کشنده بروز کند. در صورت قطع مصرف باربیتوراتها، مقدار مصرف وارفارین باید کاهش یابد.
مصرف همزمان با کاربامازپین، آتورواستاتین، مرکاپتوپورین، نفسیلین، اسپیرونولاکتون، ترازودون، سوکرالفیت، داروهای خوراکی ضد بارداری، کورتیکواستروئیدها، گریزئوفولوین و ویتامین K ممکن است اثر ضد انعقاد وارفارین را کاهش دهد. بیمار باید به‌دقت تحت نظر قرار گیرد.
وارفارین ممکن است سطح فنی‌توئین و فنوباربیتال را افزایش دهد.
کلستیرامین در صورت مصرف همزمان با وارفارین، اثر ضد انعقاد آن را کاهش می‌دهد. این دارو باید ۶ ساعت پس از وارفارین مصرف شود.
الکل ممکن است اثر ضد انعقاد وارفارین را افزایش دهد.
فرآورده‌های گیاه جینکوبیلوبا (مثل Ginko TD و Ginkogol) و گیاه جین سنگ (مثل Gincosan و Ginsana) ممکن است در مصرف همزمان با وارفارین، خطر خونریزی را افزایش دهند.
چای سبز و سایر فرآورده‌های حاوی ویتامین K اثر وارفارین را کاهش می‌دهند. مصرف این مواد نباید متغیر باشد.
مکانیسم اثر:
اثر ضد انعقاد: وارفارین فعال شدن فاکتورهای انعقادی II، VII، IX و X را که در کبد ساخته می‌شوند و به ویتامین K وابسته هستند، مهار می‌کند. این دارو هیچ تأثیری بر لخته تشکیل شده ندارد و نمی‌تواند آسیب‌دیدگی ناشی از ایسکمی را رفع کند. با این وجود، وارفارین ممکن است از تشکیل بیشتر لخته، گسترش لخته‌های تشکیل شده و عوارض ثانوی ناشی از ترومبوز جلوگیری کند.
فارماکوکینتیک:
جذب: از دستگاه گوارش به سرعت و به طور کامل جذب می‌شود. در مصرف خوراکی، اثر دارو پس از ۳-۵/۰ روز شروع شده و پس از ۳ تا ۴ روز به حداکثر می‌رسد. مدت اثر دارو ۵-۲ روز می‌باشد.
پخش: به میزان زیادی به پروتئینهای پلاسما، به خصوص آلبومین، پیوند می‌یابد. از جفت عبور می‌کند، ولی به‌نظر نمی‌رسد که در شیر تجمع یابد.
متابولیسم: با هیدروکسیله شدن در کبد به متابولیتهای غیر فعال تبدیل می‌شود.
دفع: متابولیتهای دارو از صفرا باز جذب و از طریق ادرار دفع می‌شوند. نیمه عمر داروی متابولیزه نشده ۳-۱ روز است. اثر درمانی دارو بیشتر به حذف فاکتورهای انعقادی بستگی دارد (نیمه عمر فاکتور X، ۴۰ ساعت است).
اشکال دارویی:
Tablet: 1, 2, 2.5, 3, ۴,۵, ۶, ۷٫۵, ۱۰ mg
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندی فارماکولوژیک: مشتق کومارین.
طبقه‌بندی درمانی: ضد انعقاد.
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده x
نام‌های تجاری: Apo – Warfarin
ملاحظات اختصاصی:
۱- زمان پروترومبین (PT) قبل از شروع درمان و هر روز در طول درمان اولیه برای تنظیم مقدار مصرف باید تعیین شود.
۲- مقدار مصرف براساس PT و INR تعیین می‌شود. درمان معمولاً برای حفظ PT به میزان ۲-۵/۱ برابر حد طبیعی صورت می‌گیرد.
۳- استفاده از دوز سرشار بالا خطر خونریزی و دیگر عوارض را افزایش داده و اثربخشی دارو را سرعت نمی‌بخشد.
۴- در بیمارانی که داروهای ضد انعقاد خون مصرف می‌کنند باید در صورت اضافه کردن یا قطع مصرف هر داروی دیگر احتیاط کامل رعایت شود. بعضی از داروها زمان انعقاد خون را تغییر می‌دهند. ترکیب داروها ممکن است موجب بروز خونریزی یا تشکیل مجدد ترومبوز شود.
۵- در بیماران مبتلا به کمبود پروتئین C شناخته شده یا احتمالی، درمان همزمان با هپارین طی ۴ تا ۷ روز اول، خطر نکروز را کاهش می‌دهد.
۶- بیمار از نظر موارد زیر باید به طور مرتب معاینه شود: خونریزی از لثه، کبودی بر روی بازو و ساق پا، پتشی، خونریزی از بینی، هموپتیزی، ملنا، مدفوع سیاه‌رنگ، هماچوری، استفراغ خونی، درد ناحیه کمر (ممکن است علامت خونریزی پشت صفاقی باشد)، تب و بثورات پوستی (ممکن است علامت سایر اختلالات شدید باشد).
نکات قابل توصیه به بیمار:
۱- دارو را طبق دستور پزشک و سر ساعت معین مصرف، و برای بررسی پیشرفت درمان، به طور مرتب به پزشک مراجعه کنید.
۲- در صورت فراموش کردن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن، آن را مصرف کنید. در صورت عدم مصرف آن تا روز بعد، از دو برابر کردن مقدار مصرف بعدی خودداری کنید. دو برابر کردن مقدار مصرف می‌تواند موجب بروز خونریزی گردد. مقادیر فراموش شده را به پزشک اطلاع دهید.
۳- کارت هویت پزشکی خود را که امکان خونریزی خطرناک در آن قید شده باشد همراه داشته باشید و در صورت مراجعه به پزشک یا دندانپزشک، در مورد مصرف این دارو به آنها اطلاع دهید.
۴- در صورت بروز کبودی و سایر علایم افزایش خونریزی و یا سایر اختلالات شدید، فوراً به پزشک اطلاع دهید. افزایش خونریزی قاعدگی نیز ممکن است تنظیم مقدار مصرف را ضروری سازد.
۵- از مصرف فرآورده‌های دارویی بدون نسخه حاوی آسپیرین، سایر سالیسیلاتها یا داروهایی که ممکن است با داروی ضد انعقاد تداخل کنند و موجب افزایش یا کاهش فعالیت آن شوند، خودداری نمایید. قبل از قطع یا شروع مصرف هر دارویی با پزشک مشورت کنید.
۶- از مصرف مقادیر زیاد سبزیجات (کلم، کاهو، اسفناج) یا ماهی، جگر گوساله یا گوسفند، چای سبز یا گوجه‌فرنگی در غذای روزانه خودداری کنید. این غذاها حاوی ویتامین K هستند و تغییر مقادیر مصرف روزانه آنها ممکن است اثر ضد انعقاد را به میزان زیادی تغییر دهد.
۷- مواظب کبودی یا بریده‌شدن پوست خود باشید. به هنگام اصلاح صورت و مسواک زدن احتیاط کنید.
۸- دارو را در ظرف مقاوم به نور و دمای اتاق نگهداری کنید.
مصرف در سالمندان: بیماران سالخورده نسبت به اثرات ضد انعقاد خون دارو حساس تر هستند و خطر خونریزی در آنها افزایش می‌یابد. این امر ممکن است ناشی از تغییر مکانیسم‌های هموستاتیک یا کاهش عملکرد کبد یا کلیه در اثر افزایش سن آنها باشد.
مصرف در کودکان: نوزادان ممکن است نسبت به اثر ضد انعقاد وارفارین (به دلیل کمبود ویتامین K) حساس تر باشند.
مصرف در بارداری: ممنوع است.
مصرف در شیردهی: به نظر نمی‌رسد که دارو در شیر تجمع یابد. با احتیاط مصرف شود.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی:
وارفارین PT، INR و aPTT را افزایش می‌دهد. این دارو ممکن است موجب افزایش ALT و AST شود. همچنین، این دارو موجب بروز نتایج منفی کاذب در تعیین غلظت سرمی تئوفیلین می‌شود.
