موارد و مقدار مصرف
الف) درمان یبوست ، خالی کردن روده‌ها قبل از جراحی:
بزرگسالان و کودکان بزرگتر از ۶ سال : مقدار ۶۰-۱۵ میلی‌لیتر مصرف می‌شود.
ب) مسهل :
بزرگسالان : مقدار ۶۰-۳۰ میلی‌لیتر، معمولاً به هنگام خواب مصرف می‌شود .
کودکان ۱۲- ۶ ساله : مقدار ۳۰-۱۵ میلی‌لیتر مصرف می‌شود.
پ) ضد اسید :
بزرگسالان : مقدار ۱۵-۵ میلی‌لیتر برحسب نیاز مصرف می‌شود.
کودکان : مقدار ۵-۵/۲ میلی‌لیتر ، برحسب نیاز مصرف می‌شود.
مکانیسم اثر
ضد زخم گوارشی : هیدروکسید منیزیم با خنثی کردن اسید معده، اثر مستقیم تحریک کننده اسید را کاهش می‌دهد. این عمل با افزایش pH، به غیر فعال شدن پپسین منجر می‌شود. همچنین، هیدروکسید منیزیم اجزای سد مخاطی را تقویت کرده و تونیسیته اسفنکتر مری و معده را افزایش می‌دهد.
اثر آنتی اسید : هیدروکسید منیزیم به سرعت با اسید هیدروکلریک معده ترکیب شده و تشکیل کلرور منیزیم و آب می‌دهد.
اثر مسهل : این دارو با افزایش اسمولاریته محتویات روده، موجب کشیدن آب و در نتیجه اتساع و تحریک حرکات دودی و خالی شدن روده می‌شود.
تداخل دارویی
در صورت مصرف همزمان با تتراسایکلین، جذب آن را کاهش می دهد.
مصرف همزمان با هیدروکسید منیزیم ممکن است سرعت و میزان جذب کلردیازپوکساید، کلرپرومازین، دیگوکسین و ایزونیازید را کاهش دهد.
عوارض جانبی
دستگاه گوارش : اسهال، کرامپهای شکمی.
متابولیک : افزایش منیزیم خون، برهم خورن تعادل مایعات و الکترولیتها (با مصرف طولانی مدت)، از دست رفتن آب بدن.
سایر عوارض : وابستگی به دارو (در صورت مصرف بیش از حد یا طولانی مدت دارو).
توجه : در صورت بروز علائم و نشانه‌های زیادی منیزیم خون، مانند کاهش فشار خون، ضعف تنفسی، نکروز، تغییرات الکتروکاردیوگرام (EKG)، ضعف عضلانی، باید مصرف دارو قطع شود.
فارماکوکینتیک :
جذب : حدود ۳۰-۱۵ درصد منیزیم ممکن است به طور سیستمیک جذب شود و بیمار مبتلا به نارسایی کلیوی را در معرض خطر قرار دهد.
دفع : داروی جذب نشده از طریق مدفوع و داروی جذب شده به سرعت از راه ادرار دفع می‌شود.
موارد منع مصرف و احتیاط :
موارد منع مصرف : نارسایی کلیوی (کاهش دفع منیزیم جذب شده ممکن است به بروز افزایش منیزیم خون منجر شود)، ایلئوستومی، کولوستومی، درد شکم، تهوع، اسهال، متراکم شدن مدفوع، انسداد یا سوراخ شدن روده (ممکن است نشانه‌های مربوط به این بیماریها را بدتر کند).
اشکال دارویی :
Suspension: 8%
