موارد و مقدار مصرف:
اوتیت میانی، برونشیت حاد، تشدید حاد برونشیت مزمن، فارنژیت، تونسیلیت، عفونت بدون عواقب مجاری ادرار ناشی از اشریشیاکلی و پروتئوس میرابیلیس؛ سوزاک بدون عواقب.
بزرگسالان: ابتدا mg/day 400 در ۲-۱ مقدار منقسم، و برای سوزاک بدون عواقب ۴۰۰ میلی گرم به صورت مقدار واحد تجویز می شود.
کودکان بزرگتر از ۶ ماه: مقدار mg/kg/day 8 در ۲-۱ مقدار منقسم تجویز می شود.
مکانیسم اثر:
اثر ضد باکتریایی: سفیکسیم عمدتاً باکتریوسید است. این دارو با پیوند به پروتئینهای پیوندیابنده به پنی سیلین در دیواره سلولی باکتریایی اثر خود را اعمال می کند، و در نتیجه ساخت دیواره سلولی را مهار می کند. این دارو در درمان اوتیت میانی ناشی از هموفیلوس آنفلوآنزا (تولید کننده و غیر تولید کننده پنی سیلیناز)، موراکسلا (برانهاملا) کاتارالیس (که تولید کننده پنی سیلیناز است)، و استرپتوکوکوس پیوژنز استفاده می شود. مقاومت بالای دارویی گزارش شده است. سفیکسیم در درمان برونشیت حاد و تشدید حاد برونشیت مزمن ناشی از استرپتوکوکوس پنومونیه و هموفیلوس آنفلوآنزا (تولید کننده و غیر تولید کننده پنی سیلیناز) فارنژیت و تونسیلیت ناشی از استرپتوکوکوس پیوژنز، و عفونت بدون عواقب مجاری ادرار ناشی از اشریشیاکلی و پروتئوس میرابیلیس تجویز می شود.
تداخل دارویی:
سالیسیلاتها ممکن است غلظت سرمی سفیکسیم را افزایش دهند.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی:
سفیکسیم ممکن است سبب حصول نتایج مثبت کاذب در آزمونهای گلوکز ادرار با استفاده از سولفات مس (واکنش بندیکت یا Clinitest) شود؛ برای انجام این آزمون، باید از آزمون گلوکز اکسیداز (Clinistix یا Tes Tape) استفاده شود. سفیکسیم ممکن است موجب حصول نتایج مثبت کاذب برای کتونهای ادراری با استفاده از نیتروپروساید شود. نتایج مثبت کاذب آزمون کومبس مستقیم با سایر سفالوسپورینها مشاهده شده است.
فارماکوکینتیک:
جذب: حدود ۵۰-۳۰ درصد دارو بعد از مصرف خوراکی جذب می شود. شکل سوسپانسیون دارو غلظت سرمی بالاتری از شکل قرص آن ایجاد می کند. غذا جذب را به تأخیر می اندازد، اما مقدار تام جذب را تحت تأثیر قرار نمی دهد.
پخش: به طور گسترده انتشار می یابد. حدود ۶۵ درصد به پروتئینهای پلاسما پیوند می‌یابد.
متابولیسم: حدود ۵۰ درصد متابولیزه می شود.
دفع: عمدتاً از طریق ادرار دفع می شود. نیمه عمر دفع دارو در بیماران دارای کلیه سالم ۴-۳ ساعت است. در بیماران دچار بیماری کلیوی مراحل نهایی، نیمه عمر ممکن است به ۵ /۱۱ ساعت برسد.
موارد منع مصرف و احتیاط:
موارد منع مصرف: حساسیت مفرط به این دارو یا سایر سفالوسپورینها.
موارد احتیاط: اختلال کار کلیه.
اشکال دارویی:
Tablet: 200, 400mg
Capsule: 200, 400mg
Powder, For Suspension: 100 mg/5ml
Powder, For Suspension (Sachet): 50,100mg
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندی فارماکولوژیک: سفالوسپورین نسل سوم.
طبقه‌بندی درمانی: آنتی بیوتیک.
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده B
ملاحظات اختصاصی:
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی سفالوسپورینها، رعایت موارد زیر نیز توصیه می شود.
سفیکسیم اولین داروی خوراکی فعال از نسل سوم سفالوسپورینها است که به صورت مصرف یک بار در روز تجویز می شود.
سازندگان سفیکسیم توصیه می کنند که به هنگام درمان اوتیت میانی نباید قرصها جایگزین سوسپانسیون شوند.
بیماران مبتلا به اسهال ناشی از آنتی بیوتیک از نظر کولیت سودوممبران ناشی از رشد بیش از حد کلوستریدیوم دیفیسل ارزیابی شوند. موارد خفیف معمولاً به قطع مصرف دارو پاسخ می دهند. در موارد متوسط تا شدید ممکن است تجویز مایعات، الکترولیت، و مکمل پروتئین ضروری باشد. وانکومایسین خوراکی داروی انتخابی برای درمان کولیت سودوممبران ناشی از کلوستریدیوم دیفیسل است.
واکنشهای حساسیت مفرط حاد فوراً درمان شود. اقدامات اورژانس، مانند کنترل راه هوایی، آمینهای تنگ کننده عروق، اپی نفرین، اکسیژن، آنتی هیستامینها و کورتیکواستروئیدها ممکن است ضروری باشد.
بعضی از سفالوسپورینها ممکن است سبب بروز حملات تشنجی شوند، بخصوص در بیماران دچار نارسایی کلیوی که مقادیر تام درمانی را مصرف می کنند. در صورت بروز حملات تشنجی باید مصرف دارو قطع و درمان با داروهای ضد تشنج شروع شود.
نکات قابل توصیه به بیمار:
هر اثر نامطبوعی مانند خارش، بثورات پوستی، یا اسهال شدید را اطلاع دهید؛ اسهال شایعترین عارضه گوارشی دارو است.
سوسپانسیون خوراکی تا ۱۴ روز بعد از تهیه قابل مصرف است و نیازی به نگهداری آن در یخچال نیست.
مصرف در کودکان: میزان بروز عوارض گوارشی در کودکانی که از سوسپانسیون این دارو مصرف می کنند مشابه بزرگسالانی است که از قرص استفاده می کنند.
مصرف در شیردهی: انتشار دارو در شیر مادر مشخص نیست. قطع شیردهی به هنگام درمان با سفیکسیم در نظر گرفته شود.
عوارض جانبی:
اعصاب مرکزی: سردرد، سرگیجه.
دستگاه گوارش: اسهال، مدفوع آبکی، درد شکم، تهوع، استفراغ، سوء هاضمه، نفخ، کولیت سودوممبران.
ادراری ـ تناسلی: خارش ناحیه تناسلی، واژینیت، کاندیدیاز تناسلی، افزایش گذرا در غلظت BUN و کراتینین سرم.
خون: ترومبوسیتوپنی، لکوپنی، ائوزینوفیلی.
پوست: خارش، بثورات پوستی، کهیر، اریتم مولتی فرم، سندرم استیونس ـ جانسون.
سایر عوارض: تب دارویی، افزایش گذرای آنزیمهای کبدی، واکنشهای حساسیت مفرط (بیماری سرم، آنافیلاکسی).
مسمومیت و درمان:
درمان: پادزهر خاصی برای آن وجود ندارد. لاواژ معده و درمان حمایتی توصیه شده است و دیالیز صفاقی و همودیالیز به میزان قابل توجهی مؤثر هستند.
مطالعات بر روی افراد داوطلب بعد از مصرف مقدار واحد دو گرم سفیکسیم اثرات نامعمولی نشان نداده است.
