سولامر (Sevelamer)

مطلب را به اشتراک بگذارید

موارد و مقدار مصرف

کنترل سطح فسفر در بیماران دیالیزی مبتلا به نارسائی مزمن کلیه.

بزرگسالان بدون دریافت فسفات بایندر: شروع با دوز ۱۶۰۰-۸۰۰ میلی‌گرم (یک تا دو قرص ۸۰۰ میلی‌گرم یا دو تا چهار قرص ۴۰۰ میلی‌گرم) همراه غذا براساس سطح فسفر. اگر سطح فسفر بیشتر از ۵/۵ و کمتر از mg/dl 5/7 باشد شروع با دوز ۸۰۰ میلی‌گرم ۳ بار در روز همراه غذا. اگر سطح فسفر بیشتر یا مساوی ۵/۷ و کمتر از mg/dl 9 باشد شروع با دو قرص ۸۰۰ میلی‌گرم ۲ بار در روز یا سه قرص ۴۰۰ میلی‌گرم ۳ بار در روز همراه غذا. اگر سطح فسفر بیشتر از mg/dl 9 باشد شروع با دوز ۱۶۰۰ میلی‌گرم ۳ بار در روز همراه غذا.

بزرگسالان در صورت جایگزینی از کلسیم استات: در صورت استفاده از یک قرص ۶۶۷ میلی‌گرم کلسیم استات به ازاء هر وعده غذا شروع با دوز ۸۰۰ میلی‌گرم همراه غذا. در صورت استفاده از دو قرص ۶۶۷ میلی‌گرم کلسیم استات به ازاء هر وعده غذا شروع با دوز ۲ قرص ۸۰۰ میلی‌گرم یا ۳ قرص ۴۰۰ میلی‌گرم همراه غذا. در صورت استفاده از ۳ قرص ۶۶۷ میلی‌گرم کلسیم استات به ازاء هر وعده غذا شروع با دوز ۳ قرص ۸۰۰ میلی‌گرم یا ۵ قرص ۴۰۰ میلی‌گرم همراه غذا.

تنظیم دوز: در صورت افزایش فسفر بیش از mg/dl 5/5 دوز دارو به ازاء هر وعده غذا یک قرص افزایش یابد. در سطوح فسفر mg/dl 5-5/3 دوز فعلی ادامه داده شده. در صورت فسفر کمتر از mg/dl 5/3 دوز دارو به ازاء هر وعده غذا یک قرص کاهش یابد.

موارد منع مصرف و احتیاط:

موارد منع مصرف: سابقه حساسیت به دارو، هایپوفسفاتمی و انسداد روده.

موارد احتیاط: اختلال بلع، اختلال تحرک دستگاه گوارش، جراحیهای بزرگ دستگاه گوارش.

عوارض جانبی:

اعصاب مرکزی: سردرد،‌ درد.

قلبی ـ عروقی: افزایش فشارخون،‌ افت فشارخون، ترومبوز.

دستگاه گوارش: یبوست، اسهال، سوءهاضمه، نفخ، تهوع، استفراغ.

تنفسی: افزایش سرفه.

سایر عوارض: عفونت.

تداخل دارویی:

دارو باعث کاهش جذب داروهای ضد آریتمی و ضد صرع می‌شود. در صورت مصرف همزمان این داروها پایش غلظت خونی این داروها توصیه می‌شود.

دارو فراهمی زیستی سیپروفلوکساسین را ۵۰ درصد کاهش می‌دهد. مصرف سیپروفلوکساسین یک ساعت قبل یا ۳ ساعت بعد از سولامر انجام شود.