موارد و مقدار مصرف :
استرپتوزوسین در درمان کارسینومای لوزالمعده و همچنین تومورهای کارسینویید مصرف می شود.
عوارض جانبی :
سمیت و نارسایی کلیوی و کاهش قندخون از عوارض نسبتا شایع استرپتوزوسین هستند.
تداخل دارویی :
مصرف همزمان استرپتوزوسین با داروهای سمی برای کلیه و فنی تویین باعث تشدید عوارض سمی دارو می شود.
مکانیسم اثر :
به نظر می رسد که استرپتوزوسین از طریق ایجاد یون های متیل کاربونیوم به اجزاء داخل سلولی و از جمله اسیدهای هسته ای متصل می شود.اثرات سمی آن از طریق اتصال به رشته های DNA که در نهایت به مهار ساخت DNA منجر می گردد،اعمال می شود.اثرات دیابتوژنیک این دارو به خاطر جذب آن توسط سلولهای جزایر بتا لوزالمعده و اثرات سمی آن بر روی این سلولها است.
نکات قابل توصیه به بیمار :
۱-استرپتوزوسین را می توان به صورت تزریق سریع داخل وریدی و یا انفوزیون کوتاه مدت (۱۰-۱۵دقیقه) و یا طولانی (طی ۶ ساعت) تجویز کرد.
۲-در صورت نشت دارو هنگام تزریق ،امکان زخم شدن و نکروز شدید بافت وجود دارد.
۳-به خاطر احتمال بروز عوارض کلیوی ،تزریق داخل شریانی دارو توصیه نمی شود.
۴-به خاطر احتمال بروز کاهش قندخون هنگام تزریق ،محلول دکستروز تزریقی باید در دسترس باشد.
۵-بین دوره های درمان استرپتوزوسین باید ۴-۶ هفته فاصله باشد تا در صورت بروز سمیت کلیوی امکان کنترل آن باشد.در صورت بروز سمیت کلیوی مصرف دارو باید قطع شود و یا مقدار مصرف کاهش یابد.تجویز مقادیر کافی مایعات در هنگام تجویز دارو به کاهش عوارض کلیوی کمک می کند.
فارماکوکینتیک :
متابولیسم دارو کبدی است و نیمه عمر نهایی آن حدود ۳۵ دقیقه برای دارو و ۴۰ ساعت برای متابولیت های آن است .دفع دارو عمدتا کلیوی و همچنین از دستگاه تنفس است.
اشکال دارویی :
For Injection:1g
