موارد و مقدار مصرف :
الف) جهت پیشگیری از تهوع و استفراغ حاد یا تأخیری به دنبال شیمی‌درمانی با داروهای با خاصیت امتوژنیک زیاد (شامل سیس‌پلاتین).
بزرگسالان : روز اول شیمی‌درمانی، ۱۲۵ میلی‌گرم خوراکی، یک ساعت قبل از درمان تجویز شود؛ سپس ۸۰ میلی‌گرم خوراکی هر روز صبح روز دوم و سوم شیمی‌درمانی تجویز شود. دارو همراه آنتاگونیست ۵-HT3 و کورتیکواستروئید مصرف شود.
ب) پیشگیری از تهوع و استفراغ بعد از اعمال جراحی.
بزرگسالان : ۴۰ میلی‌گرم از راه خوراکی ۳ ساعت قبل از القاء بیهوشی استفاده شود.
موارد منع مصرف و احتیاط :
موارد منع مصرف : حساسیت به دارو یا دیگر ترکیبات فرمولاسیون؛ مصرف همزمان با سیزاپراید یا پیموزید.
موارد احتیاط : در موارد نارسایی کبدی با احتیاط به کار رود. دارو در بیماران با نارسایی شدید کبدی (child-pugh C) مطالعه نشده است.
دارو جهت درمان تهوع و استفراغ نیست، تنها به صورت پروفیلاکسی به کار رود.
دارو نباید به صورت طولانی مدت نیز استفاده شود.
با توجه به مسیر متابولیسم دارو، در مصرف همزمان با داروهایی که القاء کننده یا مهار کننده CYP3A4 هستند، احتیاط کافی به عمل آید.
عوارض جانبی :
اعصاب مرکزی : ضعف، سرگیجه، خستگی، تب، سردرد، بی‌خوابی.
قلبی ـ عروقی : برادیکاردی، افت فشارخون، افزایش فشارخون.
چشم، گوش، حلق و بینی : اختلالات غشاهای موکوسی، وزوز گوش.
دستگاه گوارش : دردهای شکمی، بی‌اشتهایی، یبوست، اسهال، درد اپی‌گاستر، گاستریت، سوزش سر دل، تهوع، استفراغ.
ادراری ـ تناسلی : عفونت دستگاه ادراری.
خونی : آنمی، نوتروپنی.
متابولیک : دهیدراتاسیون.
تنفسی : سکسکه.
پوست : خارش.
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی : تک دوز تا ۶۰۰ میلی‌گرم دارو به خوبی تحمل شده است. دوزهای بالاتر باعث خواب‌آلودگی و سردرد می‌شود.
درمان : درمان حمایتی است، دارو توسط همودیالیز برداشت نمی‌شود.
تداخل دارویی :
دارو باعث افزایش سطح آلپرازولام، تریازولام و میدازولام و افزایش اثرات سداتیو آنها می‌شود. دوز بنزودیازپین‌ها تا ۵۰% کاهش یابد.
مصرف همزمان با کاربامازپین، فنی‌توئین، ریفامپین و سایر القاء کننده‌های CYP3A4 باعث کاهش سطح پلاسمایی دارو و اثرات آن می‌شود.
مصرف همزمان با کلاریترومایسین، دیلتیازم، اریترومایسین، ایتراکونازول، کتوکونازول، نفازودون، نلفیناویر، ریتوناویر، ترولاندومایسین و سایر مهار کننده‌های CYP3A4 باعث افزایش سطح پلاسمایی دارو و عوارض آن می‌شود.
متیل پردنیزولون و دگزامتازون باعث افزایش سطح پلاسمایی دارو و عوارض آن می‌شوند. دوز کورتیکواستروئید خوراکی ۵۰% و متیل پردنیزولون وریدی، ۲۵% کاهش یابد.
دوستاکسول، اتوپوزید، ایفوسفامید، ایماتینیب، ایرینوتکان، پاکلی‌تاکسول، وین‌بلاستین، وین‌کریستین، وینورلبین باعث افزایش سطوح پلاسمایی دارو و عوارض ناشی از آن می‌شود.
اپرپیتانت باعث کاهش اثر داروهای پیشگیری از بارداری می‌شود.
مصرف همزمان پاروگزتین و اپرپیتانت باعث کاهش اثرات هر دو دارو می‌شود.
اپرپیتانت باعث کاهش سطح پلاسمایی فنی‌توئین می‌شود. بیمار به دقت مانیتور شده و دوز فنی‌توئین افزایش یابد. در صورت لزوم همزمان با هم به کار نروند.
دارو باعث افزایش سطح پیموزید می‌شود، همزمان با هم به کار نروند.
مصرف همزمان با تولبوتامید باعث کاهش اثرات آن می‌شود. قندخون بیمار به دقت مانیتور شود.
دارو باعث کاهش اثر وارفارین می‌شود. تا دو هفته بعد از استفاده از اپرپیتانت، INR بیمار مانیتور شود.
مصرف همزمان آب گریپ‌فروت نیز باعث افزایش سطح پلاسمایی دارو و عوارض آن می‌شود.
مکانیسم اثر :
اثر ضد استفراغ : دارو به صورت انتخابی رسپتورهای ماده P/نوروکینین ۱ در مغز را مهار می‌کند. دارو با آنتاگونیست‌های ۵-HT3 و کورتیکواستروئیدها اثر سینرژیسم دارد.
فارماکوکینتیک :
جذب : دارو به خوبی جذب شده و فراهمی زیستی آن حدود ۶۰ تا ۶۵ درصد می‌باشد. غذا روی جذب دارو تأثیری ندارد. دارو بعد از حدود ۴ ساعت به اوج اثر خود می‌رسد.
پخش : به میزان ۹۵% به پروتئین‌های پلاسما اتصال می‌یابد. از سد خون و مغز عبور می‌کند.
متابولیسم : دارو به میزان زیادی در کبد توسط CYP3A4 و به میزان کمتر توسط CYP1A2 و CYP2C19متابولیزه می‌شود. تمام متابولیت‌ها غیرفعال هستند.
دفع : متابولیت‌ها در ادرار و مدفوع دفع می‌شوند. متوسط نیمه‌عمر دارو بین ۹ تا ۱۳ ساعت است.
اشکال دارویی :
Capsule: 80,125mg
