شایع ترین علت اختلال بینایی در کودکان است. در این عارضه دید یک چشم کاهش می یابد و علت آن این است که چشم و مغز با هم به درستی کار نمی کنند. در این بیماری چشم طبیعی به نظر می رسد اما فرد از آن چشم استفاده نمی کند. عوامل ایجاد کننده آمبیلوپی شامل استرابیسم،عدم تعادل بین دو چشم که یک چشم نزدیک بین تر یا دور بین تر یا آستیگمات تر باشد و همچنین آب مروارید می باشد. اگر آمپلیوپی در کودکی درمان موفقیت آمیز نداشته باشد به دوران برزگسالی نیز ادامه می یابد و شایع ترین علت اختلال دائمی یک چشم در میان کودکان و برزگسالان جوان و میانسالان است. آمبلیوپی اغلب یک طرفه می باشد ولی می تواند هر دو چشم را نیز گرفتار کند. بینایی از تولد تا ۸ سالگی کامل می شود و در دوران شیرخوارگی سرعت این تکامل بیشتر می شود و سرعت پیشرفت این بیماری به سن بچه بستگی دارد،کودکان کوچکتر سریع تر دچار کاهش بینایی می شوند و همچنین برگشت و بهبود آمبلیوپی در کودکان کوچکتر بیشتر و سریع تر است.
پیشگیری:
جلوگیری از ایجاد محرومیت های بینایی در شیرخواران و پیشگیری از بیماری استرابیسم در پیشگیری از این بیماری موثر است. البته فاکتورهای ژنتیکی در ایجاد این بیماری نیز نقش دارند. درمان این بیماری شامل تصحیح مناسب خطاهای انکساری و استفاده از چشم بند یا تار کردن چشم سالم با دارو می باشد. در کودکان ممکن است این بیماری دیر تشخیص داده شود و غربالگری در سن ۳٫۵-۳ سالگی می تواند در تشخیص این بیماری بسیار کمک کند.
جلوگیری از ایجاد محرومیت های بینایی در شیرخواران و پیشگیری از بیماری استرابیسم در پیشگیری از این بیماری موثر است. البته فاکتورهای ژنتیکی در ایجاد این بیماری نیز نقش دارند. درمان این بیماری شامل تصحیح مناسب خطاهای انکساری و استفاده از چشم بند یا تار کردن چشم سالم با دارو می باشد. در کودکان ممکن است این بیماری دیر تشخیص داده شود و غربالگری در سن ۳٫۵-۳ سالگی می تواند در تشخیص این بیماری بسیار کمک کند.
