کوررنگی ممکن است بر اثر بیماری های عصب بینایی یا شبکیه نیز رخ دهد. در این موارد، فقط چشمی که مشکل دارد دچار کوررنگی می شود و بیماری در طول زمان تشدید می شود به طوری که ممکن است تبدیل به کوررنگی کامل شود که در آن بیمار دید خاکستری دارد. این بیماران معمولا در تشخیص رنگ آبی و زرد مشکل دارند.کوررنگی یک بیماری اختلال ارثی است که در آن فرد قادر به تشخیص یک یا برخی رنگ ها نمی باشد. سلول های مخروطی چشم افراد کوررنگ فاقد رنگ دانه هایی است که موجب دیدن رنگ ها می شود. به همین دلیل این افراد برخی رنگ ها را به شکل طیفی از رنگ های خاکستری و سیاه می بینند.کوررنگی انواع مختلفی دارد که شایع ترین آن ها ناتوانی در تشخیص رنگ سبز و قرمز از یکدیگر است.
کوررنگی در سال ۱۷۹۴ توسط شیمی دان بریتانیایی، جان دالتون،که خود به آن مبتلا بود کشف شد. با این حال علت آن تنها با پیشرفت علم ژنتیک در قرن بیستم مشخص شد. این اختلال به افتخار دالتون، دالتونیسم نیز نامیده می شود، هرچند نام علمی آن Dyschromatopsia می باشد.حدود ۵ تا ۸ درصد از آقایان و ۰٫۵ درصد از خانم ها کوررنگ متولد می شوند. به عبارت دیگر از هر ۱۲ مرد یک نفر و از هر ۲۰۰ زن یک نفر اختلال دید رنگ دارند.چنان چه گفته شد کوررنگی معمولا ارثی است اما بر اثر آسیب چشم، عصب یا مغز یا قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص نیز رخ می دهد.نوع کوررنگی سبز – قرمز معمولا شایع تر است و فرد در تشخیص رنگ های سبز و قرمز دارای مشکل است.
نقص دیگر کوررنگی آبی – زرد است. البته تست مناسبی برای تشخیص آن وجود ندارد.در چشم ۳ نوع سلول مخروطی وجود دارد که دارای پیگمان های متفاوتی است و سلولهای مخروطی وقتی فعال می شود که پیگمان ها نور را جذب کند. هرگونه اختلالی در این سلول ها و ساز و کار آن ها و تعداد کم آن ها ممکن است به ایجاد یکی از انواع کوررنگی منجر شود.
البته نرم افزارهای رایانه ای خاصی مانند Gnome Desktop نیز امروزه به این گونه بیماری ها کمک شایانی می کند با این نرم افزار بیمار می تواند رنگ خاصی را روشن یا خاموش کند.
