دهه‌ها قبل و پیش از آن‌که آنتی‌بیوتیک‌ها مانند امروز در دسترس مردم باشند نور آفتاب برای درمان سل مورد استفاده قرار می‌گرفت و بیماران اغلب به درمانگاه‌های سوئیس فرستاده می‌شدند تا در آنجا غرق در اشعه‌های شفا‌بخش خورشید شوند.
اکنون دانشمندان برای اولین بار نشان داده‌اند چرا و چگونه می‌توان با آفتاب درمانی واقعا تغییراتی در بهبود افراد مبتلا به سل به‌وجود آورد.
طی مطالعاتی که به رهبری محققان دانشگاه کوئین ماری لندن و با همکاری موسسه ملی شورای تحقیقات سلامت انجام گرفته به‌نظر می‌رسد علاوه بر درمان‌های آنتی‌بیوتیکی، تجویز مقدار بالای ویتامین D به بیماران مبتلا به سل کمک می‌کند تا با سرعت بیشتری بهبود خود را باز یابند.
نتایج این تحقیق که در نشریه اینترنتی دستاوردهای آکادمی ملی علوم به چاپ رسیده اولین تحقیق در مورد اثر ویتامین D روی واکنش ایمنی بدن بیمارانی است که تحت درمان بیماری‌های عفونی قرار دارند.
این یافته‌ها نشان می‌دهد میزان بالای ویتامین D واکنش التهابی بدن به عفونت را تعدیل کرده و باعث می‌شود بیمار ضمن این‌که کمتر آسیب می‌بیند سرعت بهبود ریه‌هایش بیشتر شود.
محققان معتقدند مصرف ویتامین D با دز بالا، علاوه بر بهبود سریع‌تر بیماران مبتلا به سل ممکن است به بهبود سریع‌تر سایر بیماری‌ها مانند ذات‌الریه هم کمک کند.
دکتر «آدریان مارتینیائو» مدرس ارشد در زمینه عفونت‌های تنفسی و سیستم ایمنی در انستیتو بلیزارد دانشگاه کویین ماری لندن می‌گوید: این یافته‌ها بسیار حائز اهمیت است چرا که نشان می‌دهد ویتامین D نقش مهمی در تسریع کاهش واکنش التهابی بدن بیماران مبتلا به سل دارد. اهمیت این موضوع زمانی بیشتر می‌شود که بدانیم گاهی این واکنش التهابی می‌تواند منجر به صدمه دیدن بافت‌های ریه شده و حفره‌های درون ریه گسترش یابد. اگر بتوان بهبود این حفره‌ها را سرعت بخشید در نتیجه بیمار مدت زمان کمتری دچار عفونت بوده و ممکن است ریه اش کمتر آسیب ببیند.
همچنین باید گفت استفاده از ویتامین D در کنار آنتی‌بیوتیک‌ها هیچ‌گونه اثر منفی و مخربی برعملکرد آنتی‌بیوتیک‌ها در درمان سل نداشته و حتی این امکان وجود دارد که از آن به‌عنوان مکملی برای افرادی که تحت درمان‌های ضدمیکروبی مانند ذات‌الریه و دیگر بیماری‌های عفونی دارند به‌کار برد.
دکتر مارتینیائو و همکارانش به‌صورت تصادفی ۹۵ بیمار مبتلا به سل را که تحت درمان‌های استاندارد آنتی‌بیوتیکی بودند از بیمارستان‌ها و موسسات مختلف لندن در یکجا جمع کرده و به دو گروه آزمایشی تقسیم کردند.
گروه اول در هشت هفته اول درمان مکمل ویتامین D با دز بالا مصرف کرده و گروه دوم از یکسری شبه دارو استفاده کردند.
پس از اندازه‌گیری نشانگرهای التهابی در نمونه خون هر دو گروه، تجزیه و تحلیل‌های آماری به‌منظور تعیین اثر ویتامین D روی واکنش ایمنی بدن شروع شد. نتایج حاکی از آن بود که تعداد زیادی از این نشانگرهای التهابی در بیماران دریافت کننده ویتامین D بیشتر و سریع‌تر کاهش داشت.
پژوهشگران همچنین دریافتند Mycobacterium (باکتری مسبب بیماری سل) سریع‌تر از خلط سینه (بزاق) بیمارانی که به‌طور متوسط ۲۳ روز ویتامین D دریافت کرده بودند، پاک شد.
با وجود این دکتر مارتینیائو معتقد است هنوز کمی زود است که به تمام بیماران مبتلا به سل علاوه بر درمان استاندارد با آنتی‌بیوتیک‌ها مصرف ویتامین D با دز بالا را تجویز کنیم. باید تحقیقات بیشتری روی بیماران بیشتر انجام شود تا استفاده از اشکال مختلف ویتامین D و اثرات دراماتیک آن به‌طور کامل به اثبات برسد.
