شکر قهوه ای
روند تهیه شکر:
شکر از یک گیاه گرفته می شود. برای استخراج شکر از گیاه به آب نیاز است. آب باعث حل شدن نی شکر می شود حتی زمانی که هنوز نی شکر داخل گیاه است. البته این که گیاه له شود کمک می کند تا نی شکر ها سریعتر خارج شوند. همچنین اگر آب کمی ولرم باشد این مرحله سریع تر انجام می گیرد. در این عمل ماده ایی غلیظ و تیره تولید می شود که به آن “ملس“ (کلمه ای فرانسوی که از کلمه لاتین “مِل” گرفته شده به معنی عسل) گفته می شود. ماده حاصله در سانتریفیوژها سرد می شود و کریستال های شکر تولید می شوند.
در این مرحله کریستال های شکر قهوه ای رنگ هستند زیرا مقداری از ملس هنوز روی آن ها باقی مانده است. این لایه در آب حل می شود پس برای بدست آوردن شکر سفید آن را در سانتریفیوژها به جوش می آورند تا لایه ملس کاملاً پاک شود و کریستال های سفید شکر پدید آیند.
چرا باید این همه مراحل طی شود تا شکر سفید بدست آید؟ رنگ شکر در اینجا کمترین اهمیت را دارد. حتی طعم آن نیز چندان اهمیتی ندارد. شکر قهوه ای که دارای مقدار کمی از ملس می باشد (و کمی آب)، به میزان کم، دارای شیرینی کمتری می باشد.
همچنین ۰٫۲۳ درصد حاوی کالری کمتر نسبت به شکر سفید، در هر گرم، می باشد. اگر دقت کرده باشید هنگامی که ظرف شکر قهوه ای را برای مدت طولانی مصرف نکنید، درب آن را که باز کنید خواهید دید که دانه های آن به هم چسبیده است. این بدلیل آن است که آب درون لایه ملس تبخیر شده است.
شکر قهوه ای دارای مواد معدنی بیشتری نسبت به شکر سفید است و در عین حال مواد معدنی بیشتری نیز به خود جذب می کند! از این نکته شکر قهوه ای می توانید استفاده کنید. یک حلقه سیب می توانید در ظرف شکر قهوه ای که به هم چسبیده اند قرار دهید. شکر قهوه ای آب سیب را جذب خواهد کرد و دانه ها از هم جدا خواهند شد.
اگر در شیرینی پزی می خواهید از شکر قهوه ای استفاده کنید این نکته را در نظر داشته باشید که شکر قهوه ای آب بیشتری به خود جذب می کند.
عضو اینستاگرام ما شوید (oab_food) و اخبار تحقیقات پزشکی روز جهان را دریافت کنید.
