پیپراسیلین سدیم (Piperacillin Sodium)

مطلب را به اشتراک بگذارید

موارد و مقدار مصرف:‏
الف) عفونتهای متوسط تا شدید ناشی از میکروارگانیسم‌های مقاوم به پیپراسیلین و حساس به پیپراسیلین / تازوباکتام و تولید ‏کننده بتالاکتاماز در شرایط زیر:  
آپاندیسیت (که دچار پارگی یا آبسه شده است) و پریتونیت ناشی از اشریشیاکلی، باکتروئیدس فراژیلیس، اواتوس، تتایوتائو ‏میکرون و وولگاتوس؛ عفونتهای پوستی ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس؛ آندومتریت پس از زایمان یا بیماری التهابی لگن ‏ناشی از ‏E. Coli‏؛ پنومونی شدید کسب شده از جامعه ناشی از هموفیلوس آنفلوانزا.  
بزرگسالان: ‏g375/3‎‏ هر شش ساعت به‌صورت انفوزیون وریدی طی ۳۰ دقیقه مصرف می‌شود. طول مدت درمان معمولاً ‏‏۱۰- ۷ روز است.  
تنظیم دوز: در کلیرانس کراتینین ‏ml/min 40-20‎‏ مقدار ‏g25/2‎‏ هر شش ساعت و در کلیرانس کمتر از ‏ml/min 20‎، ‏g5/25‎‏ هر هشت ساعت مصرف می‌شود.  
در بیمارانی که تحت همودیالیز قرار می‌گیرند ‏g25/2‎‏ هر ۱۲ ساعت همراه با یک دوز اضافی ۷۵/۰ گرم (‏g67/0‎‏ ‏پیپراسیلین و ‏g08/0‎‏ تازوباکتام) پس از هر دیالیز تجویز می‌شود. در بیمارانی که تحت دیالیز صفاقی مداوم از نوع ‏CApD‏ قرار می‌گیرند، ۲۵/۲ گرم هر ۱۲ ساعت مصرف می‌شود.  
ب) پنومونی بیمارستانی متوسط تا شدید ناشی از استاف اورئوس مقاوم به پیپراسیلین و آسینتوباکتر بوسینی، هموفیلوس ‏آنفلوانزا، کلبسیلاپنومونیا و سودوموناس آئروژینوزا.  
بزرگسالان: ‏g5/4‎‏ هر شش ساعت همراه با آمینوگلیکوزید مصرف می‌شود در صورتیکه سودومونا عامل عفونت نباشد، ‏آمینوگلیکوزید را می توان قطع نمود طول درمان معمولاً ۱۴-۷ روز است.  
تنظیم دوز:
در کلیرانس ‏ml/min 40-20‎، ‏g375/3‎‏ هر شش ساعت و در کلیرانس کمتر از ‏ml/min‏ ۲۰، ‏g25/2‎‏ هر شش ساعت ‏مصرف می‌شود. در بیمارانی که تحت ‏CAPD‏ قرار می‌گیرند ‏g25/2‎‏ هر هشت ساعت مصرف می‌شود. در بیمارانی که ‏تحت همودیالیز قرار می‌گیرند. ‏G25/2‎‏ هر هشت ساعت همراه با یک دوز اضافی ‏g75/0‎‏ پس از هر دیالیز مصرف ‏می‌شود.  
مکانیسم اثر  
اثر آنتی بیوتیکی: پیپراسیلین در زمان تکثیر میکروارگانیسم باعث مهار سنتز دیواره سلولی می‌شود. تازوباکتام با غیر فعال ‏نمودن بتالاکتاماز، اثر پیپراسیلین را افزایش می‌دهد. ‏
اثر بر آزمایشهای تشخیصی:‏
ممکن است باعث افزایش ‏Cr, BUN, AST, ALT‏ و شمارش ائوزینوفیلی شود. ممکن است باعث کاهش ‏Hgb‏ و شمارش ‏WBC‏ و پلاکت‌ها شود. ‏
عوارض جانبی:‏
‏اعصاب مرکزی: بیقراری، اضطراب، گیجی، تب، سردرد، بیخوابی، درد  
قلبی ـ ‌عروقی: درد سینه، ادم، تاکیکاردی، افزایش فشار خون  
بینی: رینیت.  
دستگاه گوارش: درد شکمی، یبوست، اسهال، سوء هاضمه، تهوع، تغییر مدفوع، استفراغ.  
ادراری – تناسلی: نفریت بینابینی.  
خون: آنمی، ائوزینوفیلی، لکوپنی، ترومبوسیتوپنی.  
تنفسی: تنگی نفس.  
پوست: التهاب و فلبیت در عمل تزریق، خارش، بثورات جلدی.  
سایر عوارض: کاندیدیازیس، آنافیلاکسی. ‏
فارماکوکینتیک:‏
جذب: دارو به‌صورت وریدی استفاده می‌شود.  
پخش: هر دودارو حدود ۳۰% به پروتئین‌های پلاسما متصل می‌شود.  
متابولیسم: پیپراسیلین به متابولیت دس اتیل که فعالیت اندکی دارو متابولیزه می‌شود. تازوباکتام به یک متابولیت غیر فعال ‏متابولیزه می‌شود.  
دفع: هر دو دارو با فیلتراسیون گلومرولی و ترشح توبولی از کلیه دفع می‌شوند. مقدار کمی از هر دو دارو در صفرا نیز ‏ترشح می‌شود. ‏
‏موارد منع مصرف و احتیاط:‏
موارد منع مصرف: حساسیت به دارو و دیگر پنی سیلین ها.  
موارد احتیاط: حساسیت دارویی (به ویژه حساسیت به سفالوسپورین ها)، حالات خونریزی دهنده، اورمی، هایپوکالمی، ‏نارسایی کلیوی.  
تداخل دارویی:
این دارو در صورت مخلوط شدن با آمینو گلیکوزیدها آنها را غیر فعال می‌کند.  
این دارو ممکن است باعث طولانی شدن اثر داروهای ضد انعقاد و ضد پلاکت شود. ‏
اشکال دارویی:
Injection, powder‏: ۲‏g / 250mg, 3g/ 375mg, 4g / 500mg‏ ‏
اطلاعات دیگر: ‏
طبقه‌بندی فارماکولوژیک: پنی سیلین وسیع الطیف / مهار کننده بتا – لاکتاماز.  
طبقه‌بندی درمانی: آنتی بیوتیک.  
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده ‏B‏  
نام‌های تجاری: ‏Tazar, Tazocin‏ 
ملاحظات اختصاصی:‏
در افرادی که دچار اسهال می‌شوند، احتمال کولیت سودوممبران را در نظر بگیرید.  
پیپراسلین حاوی ‏mEq35/2‎‏ سدیم در هر گرم می‌باشد این مورد باید در بیمارانی که محدودیت دریافت سدیم دارند در نظر ‏گرفته شود.  
در بیماران مبتلا به سیستیک فیبروزیس، پیپراسیلین نیز مانند هر پنی سیلین نیمه صناعی دیگری ممکن است باعث افزایش ‏خطر ایجاد تب و بثوارت پوستی شود.  
این دارو را نباید با محلول رینگر لاکتات رقیق نمود.  
دارو باید طی حداقل ۳۰ دقیقه انفوزیون شده و نباید با داروهای دیگر مخلوط شود.  
توجه: در صورت بروز واکنشهای حساسیتی یا خونریزی انفوزیون باید قطع شود.  
دربیمارانی که ذخیره پتاسیم کمی دارند، بطور دوره‌ای الکترولیت‌های سرم باید کنترل شود.  
مصرف در سالمندان: با توجه به احتمال وجود خطر اختلال کلیوی، کبدی و قلبی حداقل دوز مؤثر باید مصرف شود.  
مصرف در کودکان: اثربخشی و بی خطری دارودر کودکان زیر ۱۲ سال تائید نشده است.  
مصرف در شیردهی: در دوران شیر دهی باید با احتیاط مصرف شود. ‏

مقالات مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *