در این بیماری فرد دچار نقص دید رنگی،عدم توانایی در تشخیص سایه های خاصی از رنگ و یا در موارد شدید عدم توانایی در دیدن رنگ بطور کامل می باشد. تعداد کمی از مردم بطور کامل کوررنگ می باشند. اکثر افراد دچار کوررنگی در تشخیص رنگ های قرمز وسبز (رایج ترین کور رنگی) ویا آبی و زرد (کمتر رایج) دچار مشکل می باشند. افراد کاملاً کوررنگ اشیاء را به صورت سیاه و سفید و یا در سایه های خاکستری می بینند. شدت کوررنگی از خفیف تا شدید (با توجه به علت آن) قابل تغییرمی باشد.
دید رنگ در اثر رنگدانه های حساس به نور در شبکیه چشم ایجاد می شود. در بخش مرکزی شبکیه چشم (ماکولا) سلول های مخروطی حساس به نور قرمز،سبز و یا آبی می باشد که بر اساس طول موج، نور را تشخیص می دهد. اگر سلول های مخروطی فاقد یک یا بیشتر از رنگدانه های حساس به نور باشد فرد قادر به دیدن یکی یا بیشتر ازسه رنگ اصلی نمی باشد. بیماری کورنگی معمولاً یک بیماری ارثی می باشد که از مادر به پسر منتقل می شود اما برخی از بیماری ها و صدمات به عصب بینایی یا شبکیه چشم سبب این بیماری میگردد.
بیماری هایی که در ایجاد کوررنگی موثر هستند شامل: دیابت، گلوکوم، تحلیل شبکیه، آلزایمر، پارکینسون، اعتیاد شدید به الکل، سرطان خون، کم خونی داسی شکل و… می باشد. هیچ درمانی برای کوررنگی وجود ندارداما اگر علت آن بیماری یا آسیب چشم باشد، درمان ممکن است مشکل دید رنگ را بهبود بخشد. استفاده از عینک رنگی ویژه و پوشیدن لنز تماسی قرمز می تواند به فرد دچار کوررنگی کمک کند.
