در سال های اخیر پوکی استخوان به عنوان یکی از شایع‌ترین مشکلات شهروندان به ویژه در زندگی شهرنشینی محسوب می‌شود.
در سالهای اخیر پوکی استخوان به عنوان یکی از مشکلات شهروندان به ویژه در زندگی شهرنشینی محسوب می شود، که بعد از سن ۳۰ سالگی افزایش و از سن ۵۰ سالگی با سرعت بیشتری به اوج افزایش خود می رسد.
معمولاً این روند به دلیل تغییر در تعداد و فعالیت برخی از سلول ها در بافت استخوانی و هورمون ها اتفاق می افتد.
شیوع این بیماری در زنان بیش از مردان بوده که با تغییر در برخی از عوامل از جمله: کم تحرکی و فعالیت های استاندارد، کاهش وزن بدن در سنین جوانی تا کمتر از ۴۰ کیلوگرم، رژیم غذایی نامناسب و کمبود ویتامین D، مصرف موادی نظیر نوشابه های گازدار که دارای مقادیر بالایی از اسید فسفریک هستند، تسریع می شود.
این روند در صورت پیشرفت منجر به کاهش تراکم و تخلل پذیری بیشتر در استخوان های بدن به ویژه استخوان های ران و لگن می باشد.
پرداختن به ورزش هایی نظیر دویدن، کار با وزنه به همراه مصرف مقدار کافی پروتئین و کلسیم می تواند روند ایجاد و تداوم این عارضه را کم نموده و بر تراکم استخوانی بیافزاید.
در صورت افزایش سن و بروز چنین عارضه ای امکان درمان به روش های معمول وجود ندارد و نیاز به درمان از طریق هورمون درمانی یا اقدامات جراحی افزوده می شود به همین دلیل بهتر است قبل از اتفاق چنین رویدادهایی از آن پیشگیری نمود زیرا جزو عوارض و بیماری هایی است که درمان آن بسیار کند و پرهزینه و با درصد بهبود نسبتاً کمتری همراه است.
