اگرچه غده تیموس به عنوان اندامی بسیار کوچک در بدن اندکی شناخته شده است، اما وظایف بسیار مهمی را انجام می دهد. این غده بخشی از سیستم لنفاوی همراه با لوزه ها، آدنوئیدها و طحال و همچنین بخشی از سیستم غدد درون ریز را تشکیل می دهد.
عملکرد:
غده تیموس یک سری سلول های بیولوژیکی را تولید می کند که به سلول های (T-cells) معروف هستند. بدن از سلول های T برای نابودی سلول های آلوده یا سرطانی استفاده می کند. سلول های T ایجاد شده توسط تیموس به دیگر اعضای بدن و همچنین سیستم ایمنی بدن نیز کمک می کنند. این سلول ها بسیار حیاتی هستند، حتی در مواقعی به افرادی که نیاز دارند اهدا می شود. این سلول یکی از مهم ترین سلول های سیستم لنفاوی است مانند اهمیت مغز استخوان برای سیستم قلب و عروق. بر اساس یک مقاله منتشر شده توسط کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده (NLM)، تیموس یک عضو فراموش شده اما بسیار مهم در بدن است.
اندازه و شکل غده تیموس:
تیموس در زیر استخوان سینه واقع شده است که در نوزادان نسبتاً بزرگ است و تا زمان بلوغ رشد می کند. طبق گفته موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی، در بزرگسالان، به آرامی شروع به کوچک شدن می کند و با چربی جایگزین می شود. وزن این غده در بزرگسالان تنها به ۵ گرم می رسد. همانطور که تیموس کوچکتر می شود، به نظر می رسد که از اهمیت این اندام کاسته می شود. طبق دانشنامه انگلیسی بریتانیکا برداشتن این غده در بزرگسالان تاثیر چندانی ندارد، اما هنگامی که تیموس در نوزادان برداشته می شود، سلول های T در خون و بافت لنفاوی تخلیه می شوند و سیستم ایمنی را دچار اختلال می کنند و در نهایت باعث ایجاد یک بیماری تدریجی و کشنده می شوند.
بیماری ها و شرایط:
شایع ترین بیماری های تیموس عبارت اند از: میاستنی گراویس (MG) (نوعی فلج ماهیچه ای)، هیپوگاماگلوبولینمی (Hypogammaglobulinemia) (نوعی بیماری نقص ایمنی) و اریتروبلاستوپنی (PRCA) (نوعی کم خونی یا آنمی).
بیماری MG زمانی اتفاق می افتد که تیموس به طورغیرطبیعی بزرگ می شود و آنتی بادی هایی تولید می کند که اعضای گیرنده ماهیچه را مسدود می کنند یا از بین می برند. این امر باعث می شود که عضلات ضعیف و خسته شوند. برای این نوع بیماری داروهایی ممکن است تجویز شوند که به برقراری ارتباط بین اعصاب و عضلات کمک می کنند، مانند پیریدوستیگمین (Pyridostigmine)
بیماری PRCA تصور می رود که توسط سلول های ایمنی بدن بیمار با حمله به سلول های بنیادی خون ایجاد می شود. این اتفاق زمانی رخ می دهد که غده تیموس یک تومور در خود داشته باشد. انتقال خون به منظور افزایش میزان گلبول های قرمز و استفاده از کورتیکواستروئیدها، می تواند درمانی برای این بیماری باشد.
هیپوگاماگلوبولینمی یک اختلال است که در آن بدن آنتی بادی های کافی تولید نمی کند. طبق گفته انجمن سرطان آمریکا علائم بیماری های تیموس شامل: تنگی تنفس، سرفه (که ممکن است خلط خونی را به همراه داشته باشد)، درد قفسه سینه، مشکل در بلع، از دست دادن اشتها و کاهش وزن، سردرد، تورم صورت یا گردن و سرگیجه می باشد.
سرطان تیموس با عمل جراحی، پرتودرمانی یا شیمی درمانی قابل درمان می باشد. این سرطان معمولاً در حدود ۳۵ درصد موارد بدخیم است.
