قند به طور کلی برای بدن بد نیست،بدن برای زنده ماندن به قند جهت سوخت و ساز نیاز دارد تا انرژی لازم را برای فرد فراهم کند.بسیاری از غذاهای سالم قند موجود در مواد غذایی را شکسته تا انرژی بدن را تامین کنند مثل قند پیچیده پلی ساکارید که به قند ساده مونوساکارید تبدیل می شود که همان گلوکز است. گلوکز بهترین عامل برای تامین انرژی بدن به شمار می رود.
با این حال قند از دو راه باعث ذخیره سازی چربی در بدن می شود.
گلوکز اضافی در بدن (مصرف غذاها با قند بالا) و بیش از حد نیاز بدن، باعث می شود تا ظرفیت ذخیره سازی قند در کبد بالا برود و زمانیکه ظرفیت کبد پر شد قند اضافی توسط کبد به اسید های چرب تبدیل شده و وارد جریان خون در سراسر بدن می شود و به عنوان سلول های چربی در بدن ذخیره می شود. به عنوان مثال در معده،باسن،سینه.به مرور، اسید های چرب تکثیر یافته به قلب،کبد و کلیه ها نیز پراکنده می شوند.
در نهایت این امر موجب کاهش سوخت و ساز؛تضعیف سیستم ایمنی بدن و فشار خون بالا می شود.
انسولین بیش از حد عامل دوم آن است.انسولین هورمونی عمده در بدن است.انسولین پس از مصرف کربوهیدرات های ساده مثل نان سفید،گندم،برنج،سیب زمینی و چیپس و هرچیزی که دارای فروکتوز بالا باشد ترشح می شود.
پس از ترشح انسولین دو اتفاق به وقوع می پیوندد.فرایند سوزاندن چربی متوقف می شود و قند مصرف شده بلافاصله برای تولید انرژی استفاده می شود، سپس انسولین تمامی قند را گرفته و وارد عضلات می کند.
به محض اینکه عضلات انرژی کامل را دریافت کردند قند اضافی به چربی تبدیل شده، مثل اسیدهای چرب آزاد شده از کبد به عنوان بافت چربی در دور کمر ذخیره می شوند و عامل چاقی و چرب شدن کبد هستند.
این تمام مطلب نیست،بعد از اینکه قند خون وارد عضلات یا تبدیل به چربی کبد شد،مکانیزم بدن به ترشح انسولین بیشتر می پردازد و در نتیجه باعث کاهش بیشتر سطح قند خون می شود.
این عامل باعث می شود تا احساس گرسنگی کنیم و مواد غذایی بیشتری مصرف کنید و باعث تولید هورمونی به نام کورتیزول می شود.
کورتیزول باعث آزاد شدن قند ذخیره شده درکبد شده و این عامل پراشتهایی و احساس افت قند خون و گرسنگی است.از این رو هر چه بیشتر بدن چربی تولید می کند.
