پرکردگی‌ها وقتی از جای خود خارج می‌شوند که از ابتدا طراحی درستی نداشته‌اند یا اینکه طی زمان به دلیل عود پوسیدگی یا حجم زیاد یا فشارهای نامتعارف از نسج دندان جدا شده و کارایی خود را از دست داده باشند.
افراد در مواجهه با افتادن پر کردگی دندان باید هر چه سریعتر به پزشک مراجعه کنند.
هر گونه تأخیر یا مسامحه حتی در کوتاه مدت هم می‌تواند به از دست دادن دندان منجر شود که در حالت عادی احتمال حفظ کردن آن وجود داشته است زیرا بافت‌های دندانی زیر پر کردگی‌ها نسبت به گسترش پوسیدگی حساس‌ترند.
به طور معمول توقع می‌رود که یک پر کردگی بتواند زمان طولانی و قابل قبولی را در دهان سپری کند اما بحث از دست دادن پر کردگی‌ها نیز مسئله دور از ذهنی نیست.
بسیار پیش می‌آید که بیماران از پر کردگی‌هایی نام می‌برند که بیش از ۱۰ سال است که در دهان قرار دارد و از این شاکی هستند که پر کردگی‌های جدیدشان در فاصله زمانی کوتاه‌تری از بین رفته‌اند.
یکی از مهمترین دلایل حفظ پر کردگی داخل دهان جدا از تمام مسائل تکنیکی اعم از انتخاب ماده، تراش حفره و کاربری درست مواد، حجم پر کردگی است.
بسیار پیش می‌آید که یک پر کردگی کوچک داخل دهان بیمار، عمری در حد ۲۰ سال داشته باشد اما همین پر کردگی وقتی به سطوح دیگر دندان گسترش می‌یابد عمر مفید آن حتی در بهترین حالت هم گاهی تا به یک سوم حالت قبل کاهش پیدا می‌کند.
پر کردگی‌ها وقتی از جای خود خارج می‌شوند که از ابتدا طراحی درستی نداشته‌اند یا اینکه طی زمان به دلیل عود پوسیدگی یا حجم زیاد یا فشارهای نامتعارف از نسج دندان جدا شده و کارایی خود را از دست داده باشند.
گاهی نیز پیش می‌آید دندانی که علاوه بر درمان ریشه به روکش نیز نیاز داشته است به هر دلیلی اعم از پیگیری نکردن بیمار یا مسائل اقتصادی، روکش نشده و به دلیل ضعف ساختاری دچار شکستگی شده باشد.
به طور معمول توقع می‌رود هر چه حجم پر کردگی نسبت به دندان کمتر باشد عمر بیشتری را طی کند.
برای جلوگیری از تخریب ناگهانی پر کردگی جدا از رعایت بهداشت دهان، توجه به نکاتی مانند تغییر رنگ لبه‌های پر کردگی، ایجاد گیر غذایی، پاره شدن نخ دندان و امثالهم می‌تواند نشانه‌های شروع فرایند تخریب پر کردگی و خارج شدن بعدی آن باشد.
مراجعه منظم برای معاینه توسط دندانپزشک می‌تواند از عوارض بعدی مانند پوسیدگی‌های وسیع برگشت‌ناپذیر جلوگیری کند.
