یک جراح کلیه و مجاری ادراری با بیان این که سدیم موجود در نمک، موجب جابجایی کلسیم و سدیم در لوله‌های ادراری شده و افزایش امکان تشکیل سنگ را به همراه دارد، گفت: مصرف مایعات زیاد با افزایش حجم مواد محلول در بدن، پیش از اینکه کریستال نمک در دستگاه ادراری اشباع شود به دفع سدیم اضافی کمک کرده از بروز سنگ ادراری پیشگیری می‌کند.
مواد معدنی مازاد بر نیاز بدن از طریق دستکاه گوارش و از طریق دفع مدفوع و ادرار از بدن خارج می‌شود. مواد معدنی به صورت محلول در ادرار وجود دارند ولی زمانی که میزان این مواد مازاد بر نیاز بدن به حد اشباع رسید در کلیه‌ها رسوب می کند.
تشکیل هسته اولیه سنگ به استعداد بدنی و سابقه خانوادگی تشکیل سنگ ادراری بستگی دارد. افزایش میزان مصرفی مواد حاوی کلسیم، فسفر، اگزالات و کاهش مصرف آب موجبات تشکیل سنگ را فراهم می‌کند.
بدن سالم می تواند تعادل در میزان مواد معدنی ایجاد کند ولی در مواردی که جذب مواد در دستگاه ادراری افزایش می‌یابد، خطر تشکیل سنگ ادراری بیشتر می‌شود.
به طور معمول مصرف مواد حاوی کلسیم نقشی در سنگ سازی ندارد. بر اساس تحقیقات انجام شده به اثبات رسیده نمک تنها ماده‌ای است که به طور مستقیم در تشکیل سنگ دخالت دارد.
سدیم موجود در نمک، موجب جابجایی کلسیم و سدیم در لوله‌های ادراری شده و افزایش امکان تشکیل سنگ را به همراه دارد.
مصرف مایعات زیاد با افزایش حجم مواد محلول در بدن، پیش از اینکه کریستال نمک در دستگاه ادراری اشباع شود به دفع سدیم اضافی کمک کرده و از بروز سنگ ادراری پیشگیری می‌کند.
بزرگ شدن خوش خیم غده پروستات، مهمترین عامل سنگ سازی در افراد بالای ۵۰ تا ۶۰ سالگی است. در مردانی که برای اولین بار سنگ ادراری در این سنین ایجاد می شود، بزرگی پروستات زمینه ساز تشکیل سنگ است.
سنگ‌های کلیوی کوچک معمولا دردی ایجاد نمی‌کنند، جابجایی سنگ باعث بروز درد شده ولی به ندرت موجب تکرر ادرار می‌شوند.
عفونت‌های ادراری راجعه موجب تشکیل سنگ کلیه و تشکیل سنگ در حالب که در مسیر کلیه به مثانه قرار دارد، می شود. رژیم غذایی نامناسب و سوء تغذیه نیز به صورت اولیه باعث سنگ سازی می شود.
