کم خونی نوعی بیماری است که در آن به دلیل کمبود آهن، گلبول های قرمز خون کاهش می یابند.

رژیم غذایی نامناسب:

رژیم غذایی که فاقد آهن باشد یا آهن دریافتی توسط فرد در آن کم باشد، فرد را به کم خونی مبتلا می کند. مواد غذایی غنی از آهن مثل کینوا، دانه چیا، جو دو سر و امثال این ها، آهن مورد نیاز را برای تولید هموگلوبین در اختیار بدن قرار می دهند. مصرف این مواد غذایی بسیار ضروری می باشند، به ویژه دانه کینوا که مملو از آهن بوده و می توانید همانند برنج دم کرده و مصرف کنید و یا از نوع پرک آن صبحانه های لذیذ تهیه فرمایید.

از دست دادن خون:

آهن در گلبول های قرمز ذخیره می شود. کمبود آهن در هنگام از دست دادن خون در اثر زخم های عمیق یا در دوره قاعدگی، اتفاق می افتد. در بعضی موارد، از دست رفتن خون با سرعت کم در اثر بعضی سرطان ها نیز، می تواند باعث کم خونی شود.

دوران بارداری:

سطوح پایین آهن یک مشکل رایج برای زنان باردار است. جنین در حال رشد نیاز زیادی به آهن دارد. با این حال زنان باردار حجم خون بیشتری نسبت به سایر زنان در بدن خود دارند پس، به آهن بیشتری برای رفع نیازهای بدن و جنین احتیاج دارند.

کاهش توانایی جذب آهن:

بعضی افراد قادر به جذب کافی آهن از غذاهایی که مصرف می کنند نیستند. این ممکن است به علت مشکلات مربوط به روده کوچک باشد، مثل بیماری سلیاک. هم چنین می تواند به علت برداشتن بخشی از روده کوچک نیز باشد. پس با مصرف غلاتی مثل کینوا یا جودوسر می توان عوارض ناشی از این عوامل را جبران و از کم خونی جلوگیری کرد.

احتمال ابتلا به کم خونی بعضی از گروه های افراد بیشتر است. این گروه ها عبارت اند از:

گیاه خواران: افراد گیاه خوار به دلیل این که در رژیم غذایی خود تنها از گیاهان تغذیه می کنند، اغلب دچار کمبود آهن و در نهایت دچار کم خونی می شوند. برای مبارزه با این امر باید از مواد غذایی حاوی آهن مانند غلات کامل مثل جو دو سر، کینوا و دانه چیا، در رژیم غذایی خود استفاده نمایند. گیاه خوارانی که غذاهای دریایی نیز استفاده می کنند، باید صدف یا ماهی آزاد را به دلیل داشتن آهن، به عنوان بخشی از رژیم غذایی خود در نظر بگیرند.

زنان: چرخه ماهانه می تواند زنان و دختران نوجوان را در معرض خطر کمبود آهن قرار دهد. پس استفاده از آهن به میزان کافی در رژیم غذایی آن ها  بسیار مهم است.

اهداکنندگان خون: افرادی که به طور مرتب خون اهدا می کنند، شانس خود را برای کمبود آهن افزایش می دهند.

نوزادان و کودکان: نوزادانی که زودتر به دنیا آمده اند و کسانی که در هنگام تولد وزن کمی دارند، ممکن است در معرض خطر کمبود آهن باشند. همچنین، نوزادانی که از طریق شیر مادر به اندازه کافی آهن دریافت نمی کنند، در معرض خطر بیشتری هستند.

پس استفاده از مواد غذایی حاوی آهن مانند غلات با کربوهیدرات پیچیده مانند کینوا، هم در غذای مادر و هم در غذای کودکان ضروری است.

فرد مبتلا به کمبود آهن می تواند برخی از علائم زیر را داشته باشد:

ضربان قلب سریع، خستگی شدید، ضعف و سرگیجه، درد قفسه سینه، ناخن های ضعیف و شکننده، سردرد، دست و پاهای سرد، تنگی نفس، درد یا التهاب زبان و کاهش اشتها به ویژه در کودکان.