با گذر ایام، امکان بروز بیماری های متعددی در چشم افزایش می یابد. این بیماری ها در سنین پایین به ندرت دیده می شوند و با افزایش سن احتمال ایجاد آن افزایش می یابد.
آب مروارید یا کاتاراکت:
شایع‌ترین بیماری چشمی است که افراد را به سمت نابینایی یا کم بینایی سوق می دهد.
در حال حاضر روش مناسبی برای جلوگیری از پیشرفت کاتاراکت وجود ندارد، ولی مطالعات موجود، افزایش تابش آفتاب، مصرف کم سبزی‌های سبز رنگ، و کمبود ویتامین C و E را در ایجاد کاتاراکت موثر می دانند.
آب سیاه یا گلوکوم:
این بیماری شایع نزدیک به 400 میلیون نفر از مردم جهان را گرفتار کرده است.
افزایش فشار چشم، تخریب میدان بینایی و کاهش دید و در نهایت نابینایی از عوارض مهم آب سیاه است.
از آن جا که به طور معمول گلوکوم بدون سر و صدا و علایم اولیه ظاهر می شود، لزوم بیماریابی(غربالگری) در این بیماری حایز اهمیت است.
افراد در سنین بالا باید به طور منظم تحت معاینه چشم و کنترل فشار چشم قرار گیرند.
افرادی که بیماری آن ها کشف شده، باید به طور منظم و مستمر تحت درمان و کنترل قرار گیرند تا از نابینایی آنان جلوگیری شود. مصرف غذاهای حاوی آنتی‌اکسیدان و سبزی های سبز می تواند در درازمدت احتمال ایجاد این ضایعات را کاهش دهند.
استحاله و تخریب لکه زرد مرکز بینایی:
افراد مسن همواره در معرض آسیب لکه زرد هستند. برخی از آنان به شکل استحاله خشک و برخی دیگر همراه با خون ریزی و ترشحات آبکی و غلیظ در مرکز بینایی همراه اند.
روش های متعدد کنترل این بیماری به منظور جلوگیری از کاهش شدید دید شامل لیزر ضایعات ایجاد شده و تزریق داروهای ویژه در داخل چشم است.
مصرف غذاهای حاوی آنتی‌اکسیدان و سبزی های سبز می تواند در درازمدت احتمال ایجاد این ضایعات را کاهش دهند.
